Τρίτη 17 Μαΐου 2016

ΑΗ ΝΙΚΟΛΑΣ Ο ΜΕΤΣΟΒΙΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ



Ο άγιος νεομάρτυρας Νικόλαος από το Μέτσοβο


«Χαίροις, του Μετσόβου σεπτός βλαστός,
Χαίροις των Τρικάλων άνθος τερπνόν,
Χαίροις Μετεώρων ο ατίμητος θησαυρός,
Χαίροις των ποιμένων της Κατοχής προστάτης
και ρύστης των σε τιμώντων,
μάρτυς Νικόλαε!…».

Ο άγιος νεομάρτυς Νικόλας (Μπασδάκης ή Βλαχονικόλας ή Εξηντατρίχης) γεννήθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα στη γραφική κωμόπολη του Μετσόβου. Παρ’ όλο το πυκνό σκοτάδι της δουλείας, οι Έλληνες κρατούσαν τότε μέσα τους αναμμένο το φως του Χριστού. Μπορεί να ήταν πτωχοί ραγιάδες, όμως ήταν πλούσιοι από πίστη στο Θεό. Αυτή την πίστη μεταλαμπάδευσαν και στο μικρό Νικόλαο οι ευσεβείς γονείς του. Και με αυτή την πίστη εφόδιο έφυγε αρκετά νέος από το Μέτσοβο για τα Τρίκαλα για να βρει καλύτερη εργασία.


Νέος ακόμη πήγε στα Τρίκαλα και εκεί έπιασε δουλειά σε έναν ψωμά. Μετά από πολύν καιρό μερικοί Αγαρηνοί, με υποσχέσεις από τη μια, με φοβερισμούς από την άλλη, τον έκαναν και αρνήθηκε τον Χριστό. Ήρθε όμως στον εαυτό του και επέστρεψε στην πατρίδα του και περνούσε πάλι ζωή χριστιανική.

Ύστερα από πολύν καιρό, ο Νικόλαος φόρτωσε στο άλογό του δαδί και πήγε με αλλους συμπατριώτες του στα Τρίκαλα για να το πουλήσει. Εκεί τον γνώρισε ένας κουρέας Τούρκος, που γειτόνευε με τον ψωμά, και αφού τον έπιασε, τον τραβούσε κατηγορώντας τον ότι αρνήθηκε την πίστη τους και έγινε πάλι Χριστιανός.
Ο Νικόλαος φοβήθηκε και του έδωσε το φορτίο του δαδιού παρακαλώντας τον να μη τον φανερώσει. Εκείνος του είπε ότι, αν του φέρνει κάθε χρόνο, όσο ζει, από ένα φορτίο δαδί, δεν θα τον φανερώσει, και ο Νικόλαος του το υποσχέθηκε και κάθε χρόνο του πήγαινε.


Ύστερα όμως από λίγο ο Νικόλαος μετάνιωσε για την υπόσχεση και δεν ήθελε πλέον να του δίνει το δαδί, αλλά μάλιστα αποφάσισε και να πεθάνει για να θεραπεύσει την προηγούμενη άρνηση του Χριστού.
Πήγε αμέσως στον πνευματικό του και φανέρωσε τον σκοπό του, εκείνος όμως τον εμπόδιζε και τον συμβούλευε να αφήσει τον σκοπό αυτό, για να μην τύχει και δεν αντέξει τα βασανιστήρια του μαρτυρίου και πέσει πάλι σε δεύτερη άρνηση. Αυτός όμως ο ευλογημένος έμενε στερεός στη γνώμη του λέγοντας πως έχει βέβαιη ελπίδα στον Κύριο ότι θα τον δυναμώσει να υπομείνει γενναία όλα τα βασανιστήρια που θα του κάνουν για την αγάπη του και να μείνει ακλόνητος στην πίστη του. Βλέποντας λοιπόν ο πνευματικός τη ζέση και την προθυμία του, τον στήριξε με πολλές νουθεσίες και ευχές και τον έστειλε στο καλό.

Με τέτοια λοιπόν σταθερή απόφαση πήγε στα Τρίκαλα, και πιάνοντας τον εκείνος ο κουρέας, τον έπνιγε λέγοντας: «Πού είναι, άπιστε, το δαδί που μου έταξες;» Ο Νικόλαος του αποκρίθηκε: «Δεν σου χρωστώ τίποτε». Τότε θύμωσε εκείνος και φώναξε και τον μαρτύρησε.
Έτρεξαν λοιπόν Τούρκοι πολλοί, και μαθαίνοντας την υπόθεση έπιασαν τον ευλογημένο με πολύ θυμό, και χτυπώντας τον και σπρώχνοντας τόν πήγαν στο δικαστήριο. Εκεί ο Μάρτυρας, όταν ερωτήθηκε, απάντησε: «Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να πεθάνω, και δεν αρνούμαι ποτέ την πίστη μου, όσα μαρτύρια και αν μου κάνετε».


Επειδή λοιπόν ούτε με καλοπιάσματα ούτε με φοβερισμούς μπόρεσαν να του αλλάξουν τη γνώμη, τον ράβδισαν δυνατά ώρα πολλή και έπειτα τον έριξαν σε μία σκοτεινή φυλακή. Εκεί μέσα τον παίδευαν μέρες πολλές με πείνα και δίψα και με άλλα διάφορα βασανιστήρια, αλλά ο Μάρτυρας τα υπέμενε όλα με ανδρεία και μεγάλη χαρά.
Καθώς έμενε ακλόνητος σε όλα, τον έβγαλαν από τη φυλακή και τον παρέστησαν για δεύτερη φορά στο δικαστήριο, όπου πάλι διακήρυξε μεγαλόφωνα ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός και αυτόν πιστεύει και δεν τον αρνείται ουδέποτε.
Βλέποντας ο κριτής ότι δεν αλλάζει γνώμη, πρόσταξε να ανάψουν μεγάλη πυρά στο κέντρο της αγοράς και να τον ρίξουν μέσα σε αυτήν. Τον πήγαν λοιπόν στον τόπο της καταδίκης και τον έριξαν στην πυρά, κι εκεί με χαρά και δοξολογώντας τον Θεό παρέδωσε το πνεύμα του (16 Μαΐου 1617).
Ένας κεραμοποιός, κινούμενος από ευλάβεια, πήγε στον τόπο εκείνο τη νύχτα, για να βρει κάτι από το άγιο λείψανο, και βλέποντας μερικούς Αγαρηνούς που το φρουρούσαν, τους έδωσε αρκετά χρήματα και πήρε την αγία κάρα (το κρανίο) του Μάρτυρα, και πηγαίνοντας στο σπίτι του, την έκρυψε μέσα στον τοίχο, από τον φόβο των Τούρκων, χωρίς να πει σε κανέναν. Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε.
Το σπίτι εκείνο το αγόρασε άλλος Χριστιανός, στο όνομα  Μέλανδρος, και κατά το βράδυ της επετείου του μαρτυρίου του Αγίου είδε φως που έλαμπε στο μέρος εκείνο του τοίχου. Απορώντας και θαυμάζοντας ο Μέλανδρος για εκείνο το φως, του αποκαλύφθηκε στον ύπνο του ότι εκεί είναι κρυμμένη η αγία κάρα του Μάρτυρα Νικολάου. Χάλασε λοιπόν τον τοίχο και τη βρήκε, επειδή όμως έκρινε τον εαυτό του ανάξιο να έχει στο σπίτι του τέτοιο θησαυρό, πήγε και την αφιέρωσε στο Μοναστήρι του Βαρλαάμ (Μετεώρων), όπου είχε αδελφό μοναχό.

Εκεί βρίσκεται μέχρι σήμερα αυτή η αγία κάρα, και καθημερινά κάνει θαύματα που δεν τα φτάνει ο νους. Διότι μία φορά που ήταν θανατικό στα Τρίκαλα και πέθαιναν κάθε μέρα πολλοί, με μόνη την παρουσία της σταμάτησε αμέσως το θανατικό· το ίδιο έγινε και σ’ ένα χωριό που ονομαζόταν Ντιστάτα. Ακόμη και τους Καλαρρύτες που βασανίζονταν μια φορά από λοιμική ασθένεια, τους λύτρωσε ευθύς με την παρουσία της.
Κατ’ έξοχήν δε αυτή η αγία κάρα διώχνει και καταστρέφει τις ακρίδες και φυλάει αβλαβείς τους καρπούς, τόσο που μένουν εκστατικοί και αυτοί οι Τούρκοι σε τούτο το θαύμα, το οποίο δεν έγινε μία φορά και δύο, αλλά πολλές φορές μέχρι σήμερα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και πάθη αθεράπευτα γιατρεύει παραδόξως, και άλλα πολλά θαύματα κάνει κάθε μέρα σε όποιον τόπο θα προσκαλεσθεί.
Υπάρχουν δε και μερικά άλλα κομμάτια από το μαρτυρικό λείψανο σε διάφορους τόπους, και στα Ιωάννινα βρίσκεται η μισή παλάμη του Αγίου, με τις πρεσβείες του οποίου είθε να λυτρωθούμε και μείς από κάθε θλίψη και ανάγκη. Αμήν.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Κάρα το Νεομάρτυρος, τόσο παλιότερα σο κα σημερα θαυματουργε. Δέκτες τς θαυματουργικς δυνάμεως, εναι λοι ο χριστιανοί, πο προσέρχονται μ πίστη.
α) Τ Τρίκαλα, μ μόνη τν παρουσία τς γίας Κάρας σώθηκαν κάποτε π βαρ θανατικό, πο μάστιζε τν περιοχή.
β) Τ διο γινε κα στ χωρι Δεσκάτη Γρεβενν.
γ) Τ στορικ χωρι Καλαῤῥύτες ωαννίνων, μ μόνη τν παρουσία τς Κάρας το Νεομάρτυρος, λυτρώθηκε π βασανιστικ λοιμικ ἀῤῥώστια[25].
δ) Κυρίως μως Κάρα το Νεομάρτυρος Νικολάου καταδιώκει κα ξοντώνει τς κρίδες. Στς γροτικς περιοχς τς Θεσσαλίας, που ο κρίδες καταστρέφουν τος καρπούς, μεταφέρεται γία Κάρα, κα μ ναν τρόπο θαυμαστό, ο κρίδες καταστρέφονται κα ο καρπο διατηρονται βλαβες[26]. Κα ατο κόμα ο Τορκοι, μειναν κστατικο μπροστ σ ατ τ θαμα, πο παναλαμβάνεται κα σήμερα πολλς φορές, παρόλο τν ρθολογισμ κα τν δυσπιστία τς ποχς μας.
ε) Στ χωρι ξύνεια Τρικάλων, εναι κόμη ζωνταν παράδοση γι θαύματα το γίου. Δημήτριος Καλούσιος καταγράφει ς ξς τν ζωνταν ατ παράδοση το χωριο: ... Στ μέρος ατ κουγόταν βουή, ταν να στοιχειό· σκουζε Μπαλάτσα κα πέθαιναν νύμφες κα μικρ παιδιά, δν σωζόταν νεολαία στ χωριό. κουγαν τ βουνό, σν ν μούγγριζε να βόδι· ταν βούϊζε πρς τ χωρι ρθοβούνι, πέθαινε π κε κόσμος. Βρκαν κε την εκόνα το γίου Νικολάου, λλ θελαν ν κτίσουν τ κκλησάκι λίγο πι κάτω, γι κοντά, ν δ στ Λιβάδια, που φαίνεται κόμα τ σκάψιμο. λλ τ καντηλάκι το γίου πήγαινε πι πάνω, στ βουνό. Πάαιναν ο μάστοροι ν χτίσουν τ πρωΐ, κι ερισκαν κα τ λικ φευγάτα κε πάνω. δ θελε ι-Νικόλας ν το χτίσουν τ κκλησάκι. Κι π τότε πο χτίσαμε τν κκλησία, σταμάτησε τ φονικό, κα αγατήθηκε τ χωριό μας.
στ) ...Πολ θαυματουργς στ χωριό μας ι-Νικόλας, παρατηρε κάποια λλη, ξύνεια τν τιμ πολύ. Πήγαμε στ ξένα, στν Γερμανία, σκοτωμένο δν φέραμε πίσω. ,τι πιθυμε καθένας προσεύχεται κα τ παίρνει. Σάπιζαν κάποτε στν περιοχή μας τ κρέατα τν ζώων· τ χωριό μας καμε λιτανεία το γίου κα δν παθε τίποτα.
ζ) Μι λλη φορά, εχαμε πολλ κρίδα· πήραμε πάλι τν εκόνα το γίου μ τ λογο, γινε λιτανεία κα τν λλη μέρα, λη κρίδα φυγε π τς πλαγιές, κα τ χωράφια, κι πεσε στ ποτάμι.
η) Μς ρθε κα ξηρασία· λιτανεία, κα τν πομένη βρεξε.
θ) να μουγγ κορίτσι μίλησε.
ι) Μι κοπέλα, τν εχαν στ Δαφνί, στ τρελλοκομεο, τν φεραν δ κι γινε καλά.
ια) νας πατέρας π τ Τσούγκουρο, πο φερε τ παιδί του δ κα τ γιάτρεψε γιος, κανε τάμα κι δωσε κα στ παιδί του παραγγελία: σο βελάζει κι να κατσίκι κόμα στ κοπάδι, θ τ πς στν ι-Νικόλα.
ιβ) νας λλος π τν ξύνεια, ταξε κα επε κα στ παιδί του: σο θχεις τ πρόβατα, θ στέλνεις κάθε χρόνο να ρν στν γιο. μα τάξεις τ σφαχτό, κα δν τ δώσεις, τότε θ ψοφήσει, θ τ φάει λύκος![27]

ιγ) τοπικός μας γιος, Νικόλαος κ Μετσόβου Νεομάρτυς, κατ καιρος μς κπλήσσει μ τν θαυματουργική του χάριν. Τν 8ην Αγούστου 1968, μς χάρισε να κόμη θαμά του. ποκατέστησε τν κ χρονίας γκυλώσεως πάσχουσα χερα μις μοναχς, δελφς τς . Μονς το γίου Στεφάνου, πργμα πο δν πέτυχον π τη α π τν ατρν θεραπευτικα γωγα κα γχειρήσεις, καθς κα τ αματικ λουτρά.
ν λόγ μοναχ, κατ τν ες τ λουτρ Σμοκόβου παραμονήν της δι λουτροθεραπείαν, εδεν ν νείρ κάποιον μ Μετσοβίτικην νδυμασία ν τς λέγ: Καλ εναι κα τ λουτρά. γ μως θ σ κάμω καλά. Ν λθς ες μνα. Εμαι κε κοντά σου. ταν πέστρεψεν ες τ συχαστήριόν της διηγήθη ες τν γουμένη τ ραμα κα τι τς ταν γνωστος νέος. γουμένη ντελήφθη τι μ στολν Μετσοβίτικην θ το γιος Νικόλαος, που ες τν . Μονν Βαρλαμ φυλάσσεται Τιμία Κάρα το γίου. Τν 8η Αγούστου γουμένη μετ δύο κόμη δελφν κα τς πασχούσης μοναχς μετέβησαν ες τν ερν Μονν Βαρλαάμ. κε νεγνώρισε τν γιον κ μις τοιχογραφίας. Κατ τν στιγμν πο μοναχ πλησίασε ν προσκυνήσ τν γίαν Κάραν κα μόλις πέθεσε τν γκυλωμένη χερα τς π᾿ ατς ντελήφθη τν Τιμίαν Κάραν το γίου ν κινται, ν τρέμ, κα ν συνεχεί σθάνθ να τίναγμα ες τν χερά της, σν ν γγισε π λεκτροφόρου σύρματος. Μετ τατα διεπίστωσεν τι εχε θεραπευθ. Τ θαμα εχε συντελεσθ. Θαυμαστς λοιπν Θες ν τος γίοις Ατο. κτοτε, ατη εναι γιεστάτη κα μονάζει σήμερον (1988) εις τν Μονν Φυλς ττικής, τις κα διηγεται τ θαμα τ ποον γινεν δι πρεσβειν το Μάρτυρος[28].
ιδ) τερο θαμα στν δεκαετία το 1980, γινε στν . Μ. Βαρλαάμ. να κορίτσι π τ χωρι Μηλι Μετσόβου, πασχε π πιληψία βαρεις μορφς. Ο γονες τς τν πγαν σ πολλος γιατρούς, λλ πουθεν δν βρέθηκε θεραπεία. Τελικά, τν πγαν στν ερ Μον Βαρλαάμ, που σπάσθηκε τν Κάρα το γίου. κτοτε τ κορίτσι ατ εναι γιέστατο κα ζε κα κινεται σ φυσιολογικ πλαίσια.


ιε) Τέλος, ναφέρουμε ντιπροσωπευτικ να π τ πολλ θαύματα, πο γίνονται συχνά, στν Ναό του στν Κατοχ Ατωλοακαρνανίας.
Τ θαμα πο εναι γνωστ σ λους τος κατοίκους το χωριο, χει σχέση μ τν παρεμπόδιση το γκρεμίσματος το Ναο, ταν γίνονταν τ ρδευτικ ργα π τς ταιρείες ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ. ταν χαράσσονταν ο γραμμς γι τος δρόμους κα τ αλάκια (κανάλια), φτασαν σιγ-σιγ κα στν λόφο το η-Νικόλα. πικεφαλς μηχανικός, φο τοποθέτησε τ μηχανήματα (διόπτρες σκοπεύσεως κλπ), ποφάσισε πς γι ν γίνει καλ τ ντλιοστάσιο κα στν σωστ θέση, πρεπε ν κτισθε στν θέση τς κκλησίας κα φυσικ κκλησία θ γκρεμιζόταν. Ο λλοι ργαζόμενοι (νάμεσά τους κα πολλο Κατοχιανοί), προσπάθησαν ν τν μεταπείσουν, λλ κενος δν κουγε τίποτε. ταν μως ξανακοίταξε μ τς διόπτρες, γι ν χαράξει τν τελικ γραμμή, εδε μέσα τν μορφ νς νέου μοναχο. Ατ γινε πολλς φορές, κα τ εδαν πολλο νθρωποι στν συνέχεια, ν ταν μετακινοσε τν διόπτρα, μορφ το μοναχο γινόταν φαντη. ταν δόθηκε ντολή, σ χειριστ μπουλντόζας ν προχωρήσει στ γκρέμισμα το ναο, τ μηχάνημα παθε ζημιά. σες φορς κα ν προσπάθησαν δν πέτυχαν τν σκοπόν τους. Ν σημειωθε τι πρς λλλη, ντίθετη κατεύθυνση, τ μηχάνημα κινονταν κανονικά, ν πρς τν Να χι. φο λοιπν μηχανικς πείστηκε πς θαυμαστ ατ πέμβαση το γίου γινόταν γι ν διασωθε τ ξωκλήσι, ποφάσισε τν τροποποίηση τν σχεδίων κα τελικ γινε τ ντλιοστάσιο λίγο πι βόρεια, στν θέση πο εναι σήμερα[29].

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ


ΚΑΙ ΧΟΡΩΔΙΑΚΟ


ΠΗΓΕΣ:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου