ΚΟΡΑΝΙΟ ΚΑΙ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ -ΑΛ ΡΟΥΜ -ΜΕΡΟΣ Β΄: ΑΠΟΨΗ ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ [ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥ]

«ΑΛ ΡΟΥΜ»

ΟΙ ΡΩΜΗΟΙ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΟΥΣΙΑ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ 

ΜΕΡΟΣ Β΄: ΑΠΟΨΗ ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ [ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥ]

 

Με την πέννα του Γιάννη Πορφύρη

Απάντηση στο Νίκο Χειλαδάκη περι Κορανίου και Ρωμιοσύνης

«Το λέει το Κοράνι. Οι Έλληνες και η Ορθοδοξία θα νικήσουν», είναι ο τίτλος της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» της Τέταρτης 23 Μαΐου 2012. Ο Νίκος Χειλαδάκης (συγγραφέας και Τουρκολόγος) σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα προβαίνει σε μια «εξαιρετική» ανάλυση του Κορανίου που δήθεν αναφέρεται στους Ρωμιούς και στον ρόλο που θα παίξουν μέχρι τις εσχατιές του κόσμου. Σύμφωνα με τον κ. Χειλαδάκη θα νικήσουν και θα επιστρέψουν στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πάμε να δούμε κατά πόσο έχουμε να κάνουμε με ανάλυση (πόσο μάλλον εξαιρετική) του Κορανίου. Το άρθρο της εφημερίδας μπορείτε να το βρείτε αναδημοσιευμένο σε αρκετά χριστιανικά ιστολογία. Δεν έχετε παρά να πληκτρολογήσετε στο Google την φράση «Αλ Ρουμ» Οι Ρωμιοί του Κορανίου και η υπερούσια Ρωμιοσύνη. Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ στο zoiforos.gr

 

ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ [ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ]

Προτείνω να διαβάστε το άρθρο του κ. Χειλαδάκη και έπειτα να προχωρήσετε στην απάντηση που ακολουθεί. Ας αρχίσουμε:

Λέει:

«Υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο Κοράνι που επιγράφεται, «Αλ Ρουμ», δηλαδή οι Ρωμηοί, δηλαδή οι Έλληνες. Το κεφάλαιο αυτό, (που σκόπιμα οι μουσουλμάνοι συχνά αποφεύγουν να το σχολιάσουν), είναι το τριακοστό κεφάλαιο του Κορανίου, έχει ιδιαίτερη εσχατολογική σημασία και για πολλούς θεολόγους είναι προφητικό. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μιλάει για την ανάσταση των ανθρώπων και το μεγάλο της νόημα στη ζωή των πιστών. Όλα αυτά συνδέονται με την ιστορική παρουσία των Αλ Ρουμ, δηλαδή των Ρωμηών και τον υπερούσιο ρόλο που θα κληθούν να παίξουν μέσα στον συγκεκριμένο χώρο που άκμασε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (δηλαδή περίπου η σημερινή Ελλάδα και η σημερινή Τουρκία), στο τέλος των καιρών και στην εποχή της μεγάλης αποστασίας.»

Απάντηση:

Το Κοράνι αναφέρεται στους Ρωμιούς ( Αλ Ρουμ) όχι ως Έλληνες αλλά ως Χριστιανικό έθνος. Υπάρχει μεγάλος και έντονος διάλογος ανάμεσα σε ιστορικούς και μελετητές του Βυζαντίου για την ελληνικότητα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). Για παράδειγμα διαβάζουμε:

«η στενή έννοια της εθνικής προέλευσης δεν απέκτησε στο Βυζάντιο καθοριστική σπουδαιότητα… Η υπερεθνική αυτή συνείδηση της αποστολής της Αυτοκρατορίας, η καθαρά οικουμενική χριστιανική συνείδηση, δεν μπορούσε να αποδυναμωθεί ή απορροφηθεί…από την εθνική συνείδηση μιας μόνο εθνότητας. Ο Ρωμαίος ή Βυζαντινός … αγωνιζόταν να πραγματοποιήσει το όραμα της συνένωσης ολόκληρης της Οικουμένης στην ίδια Αυτοκρατορία…» ( πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 46 (Αθήνα: Δίας, 2004) στο λήμμα “Βυζάντιο”)

Το σίγουρο είναι ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η το Βυζάντιο είχε ως κύριο ενοποιητικό στοιχείο την αφοσίωση στον Χριστιανισμό και όχι τόσο την ελληνική συνείδηση. Διαβάζουμε τα λόγια του Λέοντα ΣΤ’, που εμψυχώνει τους διοικητές του λέγοντας ότι:

«οφείλουν να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για την πατρίδα και την ορθή χριστιανική πίστη, όπως και oι στρατιώτες τους, που με την κραυγή: “Ο Σταυρός θα νικήσει”, πολεμούν, σαν στρατιώτες του Χριστού, του Κυρίου μας, για τους γονείς, για τους φίλους, για την πατρίδα, για ολόκληρο το χριστιανικό έθνος» (πηγή: Γλύκατζη-Αρβελέρ 1992, σελ. 40-41)

Το Βυζάντιο απέκτησε το ελληνικό στοιχειό προς το τέλος του και αυτό πιθανότητα από ανάγκη. Διαβάζουμε:

«Είναι αληθές ότι κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες το Βυζάντιο ησθάνθη εαυτόν περισσότερον ελληνικόν από οποτεδήποτε άλλοτε, αφού μάλιστα περιωρίσθη γεωγραφικώς εις τον Βαλκανικόν χώρον και τας νήσους”» (Ν. Τωμαδάκης, Οι Λόγιοι του Δεσποτάτου της Ηπείρου και του βασιλείου της Νικαίας (Θεσσαλονίκη: Πουρναράς, 1993, σελ. 8)

Είναι εντελώς άστοχο να λέει ο κ. Χειλαδάκης ότι οι Μουσουλμάνοι σκόπιμα αποφεύγουν να σχολιάσουν το δήθεν «επίμαχο» Κορανικό χωρίο για τους Ρωμιούς. Τέτοιου είδους δηλώσεις φανερώνουν ότι δεν γνωρίζει ότι ολόκληρο το Κοράνι έχει ερμηνευτεί (όχι μόνο το κεφάλαιο αλ Ρουμ) και σχολιαστεί από εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνους λόγιους και θεολόγους εδάφιο προς εδάφιο. Παρακάτω θα δούμε αυτό το εδάφιο από το κεφάλαιο αλ Ρούμ πως παρατίθεται από την ορθόδοξη Ισλαμική θέση που αναιρεί ολοκληρωτικά τις ερμηνευτικές απόπειρες και προσεγγίσεις του κ. Χειλαδάκη περί δήθεν εσχατολογικής σημασίας και σημαντικότητας των Ρωμιών.

Λέει:

«Το κεφάλαιο αρχίζει με τα εξής ενδιαφέροντα λόγια, (σούρες), για τους Έλληνες ή Αλ Ρουμ και φυσικά μιλάει αλληγορικά, όπως άλλωστε για τους μυστικούς του Ισλάμ και ολόκληρο το Κοράνι:

1. Αλέφ Λαμ, Μιμ. Οι Έλληνες νικήθηκαν.

2. Νικήθηκαν στα σύνορα. Θα εξαγοράσουν την ήττα τους με τη νίκη.

3. Μέσα σε λίγα χρόνια ο Θεός κανονίζει την τύχη των μαχών. Η ημέρα που θα θριαμβεύσουν, θα είναι μέρα χαράς για τους πιστούς.

Το ίδιο το Κοράνι δηλαδή προφητεύει τον θρίαμβο της Ρωμηοσύνης»

Απάντηση:

Ο κ. Χειλαδάκης δεν μας παραπέμπει που βρήκε αυτήν την λανθασμένη και προβληματική μετάφραση. Θα υποθέσουμε, με μια πρώτη ματιά, ότι δεν γνωρίζει την αραβική του Κορανίου και δεν νοιάστηκε καν να συμβουλευτεί (σαν ερευνητής άλλωστε) τις επίσημες μεταφράσεις που έχουν γίνει από ειδικούς. Δεν είναι κακό να μην γνωρίζεις την αραβική, εκτός όταν απελπιστικά προσπαθείς να συναντήσεις στο Κοράνι τις επιθυμίες και τις διαφορές ιδεολογικές προσδοκίες σου. Επίσης οι μυστικιστές στο Ισλάμ αποτελούν αίρεση. Ας δούμε πως η επίσημη Ελληνική μετάφραση του Κορανίου αποδίδει τα παραπάνω εδάφια:

1. Α. Α. Μ. (Έλιφ, Ααμμ, Μιμμ).
2. Νικήθηκαν οι Ρωμιοί.
3. Σε μια γη πολύ κοντινή. Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή) σύντομα θα ξανανικήσουν, -
4. Σε λίγα χρόνια όμως. Με τον ΑΛΛΑΧ βρίσκεται η απόφαση και για (ό,τι έγινε) οτο παρελθόν και για (ό,τι θα γίνει) στο μέλλον. Θα είναι η Ημέρα που οι Πιστοί θα χαίρονται, (Κοράνι 30: 1-4)

Τα εδάφια (αηάτ) αυτά λοιπόν και όχι «σούρες» (κεφάλαια) όπως λανθασμένα σημειώνει παραπάνω ο κ. Χειλαδάκης αποδεικνύουν ότι η πρώτη του απόπειρα να κάνει επεξήγηση/ερμηνεία του Κορανίου έπεσε στο κενό. Δεν γνωρίζει ούτε καν τα στοιχειώδη περί Κορανίου όπως ο διαχωρισμός της σούρας (κεφαλαίου) με στίχου (άηα), την σωστή αρίθμηση των εδαφίων, και επίσης παρερμηνεύει ξεκάθαρα χωρία όπως θα δούμε παρακάτω που δεν προφητεύουν κανέναν μελλοντικό «θρίαμβο» της Ρωμιοσύνης. Αυτό φαίνεται από την επίσημη μετάφραση των εννοιών και όχι από την προσωπική «μετάφραση» του κ. Χειλαδάκη. Παρακάτω θα το δούμε λίγο αναλυτικά.

Λέει:

«Είναι σαφές ότι στο πολύ σημαντικό και με μεγάλη συμβολική σημασία αυτό κεφάλαιο, το Κοράνι με τον όρο Αλ Ρουμ δεν εννοεί τους Έλληνες όπως τους εννοούμε εμείς σήμερα στα στενά γεωγραφικά τους πλαίσια και όπως συνήθως το μεταφράζουν, αλλά εννοεί το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος, που ένα μεγάλο μέρος του σήμερα καλύπτει η σημερινή Τουρκία και συνεπώς και ο κόσμος που ζει σήμερα στην Μικρά Ασία. Αν εξετάσουμε προσεκτικά το κεφάλαιο αυτό, θα δούμε ότι αναφέρεται σε μια «περίεργη» σειρά πολεμικών γεγονότων κατά τα οποία, πρώτα το εκλεκτό κράτος των Αλ Ρουμ θα ηττηθεί, αλλά στη συνέχεια με ένα εσχατολογικό τρόπο που έχει πνευματικές προεκτάσεις, το κράτος αυτό θα νικήσει. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την έμφαση στην επισήμανση ότι η ημέρα της νίκης του, «θα είναι μια ημέρα χαράς για τους πιστούς», σύμφωνα πάντα με το ίδιο το κείμενο του Κορανίου»

Απάντηση:

Όπως εξηγήσαμε αρχικά, οι Ρωμιοί που αναφέρεται το Κοράνι είναι οι Βυζαντινοί. Αυτό αποδεικνύεται από όλες τις γνωστές και θεολογικές επεξηγήσεις και ερμηνείες του Κορανίου(ταφσιρ). Στο γνωστό ταφσιρ των Jalal al-Din al-Mahalli και Jalal al-Din al-Suyuti (1459 και 1505) με τίτλο Tafsir al-Jalalayn διαβάζουμε ότι στο δεύτερο εδάφιο του κεφαλαίου «αλ Ρουμ» ονοματίζει τους Ρωμιούς (Βυζαντινοί). (Tafsir al-Jalalayn για το 30 κεφ. Εδάφιο 2)

Οι Βυζαντινοί όντος δεχτήκαν μια διαφαινόμενη ήττα από τους Πέρσες η οποία μετατράπηκε σε νίκη. Διαβάζουμε:

«Το 614 η Παλαιστίνη πέφτει στα χέρια του Πέρση στρατηγού Σαρ-Μπαράζ του βασιλιά Χοσρόη Β’, ο οποίος σφαγιάζει 90.000 χριστιανούς, και παίρνει ως λάφυρο το θρησκευτικό κειμήλιο του Τίμιου Σταυρού από τον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ. Το 618, με την Κωνσταντινούπολη υπό διπλή πολιορκία από Πέρσες και Άβαρους, καταστρώνει σχέδιο μεταφορά της ρωμαϊκής πρωτεύουσας στην Καρχηδόνα και στο σταθερότερο εξαρχάτο της Αφρικής, σχέδιο το οποίο τελικά εγκαταλείπει μεταπειθόμενος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Σέργιο Α’. Ξεκινά τελικά την εκστρατεία του το 622, μετά από 12 χρόνια σκληρής προετοιμασίας. Αντιμετωπίζει τον Πέρση στρατηγό Σαρ-Μπαράζ στον Ισσό όπου σημειώνει λαμπρή στρατιωτική επιτυχία. Κατόπιν το 623 κατευθύνεται βόρεια προς την Τραπεζούντα. Αντιμετωπίζει ξανά νικηφόρα τον περσικό στρατό στην πόλη Νινευή. Από την Τραπεζούντα περνά προς την πρωτεύουσα των Περσών Κτησιφώντα. Το 624, σημειώνει νέα νίκη κατά των Περσών, ενώ το Μάρτιο του 625, χωρίς να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινά μεγάλη πορεία βόρεια ως τον Αμύντα. Εκεί συναντά ξανά τον Σαρ-Μπαράζ στο πεδίο της μάχης και με το προσωπικό του θάρρος μετατρέπει μια διαφαινόμενη ήττα σε νίκη» ( Βυζαντινοί Αυτοκράτορες – Ηράκλειος)

Με παρόμοιο τρόπο ο μεγάλος λόγιος και ιστορικός του Ισλάμ Ibn Kathir (1301–1373) εξηγεί την αναφορά του Κορανίου στους Βυζαντινούς (αλ Ρουμ) περιγράφοντας την σύντομη ήττα του Ηράκλειου από τον Πέρση Χοσρόη οπου έπειτα νίκησε τους Πέρσες όπως σωστά προφήτεψε το Κοράνι. ( Tafsir Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 522-526)

Όλες οι αυθεντικές, αποδεκτές, ορθόδοξες Ισλαμικά ερμηνείες και εξηγήσεις του Κορανίου αναφέρουν τα ίδια στοιχεία για τους Ρωμιούς. Όμως χρειάζεται να ανατρέξουμε στις Ισλαμικές επεξηγήσεις για να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται για εσχατολογική προφητεία αλλά για μια μελλοντική προφητεία που πραγματοποιήθηκε στην εποχή του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν); Όχι, είναι η απάντηση, δεν χρειάζεται. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο αραβικό πρωτότυπο που ξεκάθαρα και χωρίς αλληγορίες τονίζει ότι η νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών θα γίνει μέσα σε διάστημα τριών με εννέα ετών! Το εδάφιο συγκεκριμένα λέει:

«Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή) σύντομα θα ξανανικήσουν, -Σε λίγα χρόνια όμως.» (Κοράνι 30:3-4)

Στο αραβικό πρωτότυπο διαβάζεται ως εξής:

وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ فِي بِضْعِ سِنِينَ

Προφέρεται ως εξής:

Wa Hum Min Ba`di Ghalabihim Sayaghlibūna Fī Biđ`i Sinīna

Η τελευταία πρόταση «Fī Biđ`i Sinīna» είναι και η πρόταση που απαντά και αναιρεί ολόκληρο το άρθρο του κ. Χειλαδάκη. Διότι σημαίνει μέσα σε «λίγα χρόνια» (ένα χρονικό περιθώριο από 3 ως 9 χρόνια). Ξεκάθαρα λοιπόν το Κοράνι προφητεύει ότι η νίκη των Ρωμιών έναντι των Περσών θα πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα κατά την εποχή του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Ο ίδιος ο Αμπου Μπάκρ, ο καλύτερος φίλος του Προφήτη καθώς και άλλοι Μουσουλμάνοι της εποχής και οι ειδωλολάτρες Άραβες ανέφεραν ότι το «Biđ`I» σημαίνει μεταξύ τριών με εννέα ετών ( Tuhfat al Ahwadhi νούμερο 9:χαντιθ 52)

Η πρώτη Μουσουλμανική κοινότητα των πιστών μαζί με τον Προφήτη Μουχάμαντ κατανόησε τα αυτονόητα, ότι η ήττα των Βυζαντινών πραγματοποιήθηκε και ξεπεράστηκε, όχι ότι πρόκειται να γίνει στο μέλλον όπως άστοχα αναφέρει ο κ. Χειλαδάκης. (Sahih al Bukhari 6/4774)

Να αναφέρουμε επίσης τον λόγιο και ερμηνευτή του Ισλάμ Al-Shawkaani (1759–1834) ο οποίος εκφράζει την συναίνεση τον λογιών του Ισλάμ για το θέμα των Ρωμιών οι οποίοι(λόγιοι) υποστήριζαν την ξεκάθαρη Κορανική τοποθέτηση ότι οι Βυζαντινοί ηττηθήκαν και έπειτα νίκησαν τους ειδωλολάτρες Πέρσες. (Fath al-Qadeer, 4/214)

Ο Zubayr, ένας από τους οπαδούς και μαθητές του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: « Είδα την νίκη των Περσών κατά των Ρωμιών, μετά είδα την νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών…» (του Tabari, 20:73)

Υπάρχουν και άλλες αναφορές σε πλήθος στοιχείων αλλά θα αρκεστούμε στα παραπάνω πιστεύοντας ότι έχουμε κάνει κατανοητό το Κορανικό χωρίο.

Λέει:

«Μια τυπικά συμβατική και δυτική, ορθολογιστική ερμηνεία του σημαντικού αυτού κεφαλαίου, δέχεται ότι υπάρχουν στην προκειμένη περίπτωση υπαινιγμοί πως το κείμενο αναφέρεται στις περσορωμαϊκές συγκρούσεις της εποχής εκείνης. Όμως, από τη στιγμή που τα λόγια αυτά προφέρθηκαν από τον ίδιο τον Μωάμεθ, το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος στην τότε χρονική συγκύρια δεν υπέστη καμία, έστω και μικρή ήττα στις σχέσεις του με την Περσία. Ακόμη πιο πολύ, γνωρίζουμε ότι η βυζαντινή νίκη επί της Περσίας, (του αυτοκράτορα Ηράκλειου), δεν ήταν δυνατόν να εκληφθεί σαν «μέρα χαράς» από τους πιστούς, που βεβαίως για το Ισλάμ ήταν οι Μουσουλμάνοι. Άρα υπάρχει ένας βαθύτερος συμβολισμός που ανάγεται στις εσχατολογικές θεωρήσεις του κεφαλαίου όπως θα δούμε παρακάτω. Πράγματι πίσω από τις έννοιες αυτές υπάρχει ένας πολύ ενδιαφέρων συμβολισμός, με ιδιαίτερη αποκαλυπτική σημασία. Έτσι στο κεφάλαιο αυτό γίνεται αναφορά για τον ιδιαίτερο εσχατολογικό και κρίσιμο ρόλο των Αλ Ρουμ και της χώρας τους στο «τέλος των καιρών» Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την συνέχεια του κεφαλαίου που ανάγει ξανά σε εσχατολογικές θεωρήσεις.»

Απάντηση:

Σκόπιμα η λόγου άγνοιας ο κ. Χειλαδάκης παραπληροφορεί τους αναγνώστες ότι η ξεκάθαρη και λογική εξήγηση του Κορανίου, που αναφέρεται όντος στις περσορωμαϊκές μάχες όπως αποδείξαμε παραπάνω, δήθεν είναι μια «συμβατική και δυτική, ορθολογιστική ερμηνεία» με «υπαινιγμούς» προς τις συγκρούσεις των Περσών και των Ρωμιών. Αυτή όμως είναι η άποψη και η συναίνεση των λογίων του Ισλάμ για το συγκεκριμένο χωρίο. Επίσης αποδείξαμε, χωρίς καμία αμφιβολία, ότι εάν ο κ. Χειλαδάκης γνώριζε έστω λίγο την αραβική γλώσσα η έστω έριχνε μια μάτια στις αξιόπιστες και αποδεκτές μεταφράσεις του Κορανίου θα απέφευγε το άστοχο και παράλογο συμπέρασμα του περί «μελλοντικού θριάμβου της Ρωμιοσύνης» που προφητεύεται στο Κοράνι. Ακόμα, η δήλωση του κ. Χειλαδάκη ότι το Βυζάντιο «δεν υπέστη καμία, έστω και μικρή ήττα στις σχέσεις του με την Περσία» είναι το λιγότερο ανιστόρητη (εάν υπονοεί ότι το Βυζάντιο δεν έχασε καμία μάχη με τους Πέρσες). Διότι όπως παραθέσαμε παραπάνω οι Πέρσες είχαν το πάνω χέρι σε μια στιγμή της ιστορίας μεταξύ των περσορωμαϊκών συγκρούσεων (σφαγή 90.000 χριστιανών από πέρσες, κατάκτηση της Παλαιστίνης, πολιορκία στην Κωνσταντινούπολη)

Ο κ. Χειλαδάκης συνεχίζει την επίδειξη άγνοιας για την Μουσουλμανική κοινότητα του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) λέγοντας «γνωρίζουμε ότι η βυζαντινή νίκη επί της Περσίας, (του αυτοκράτορα Ηράκλειου), δεν ήταν δυνατόν να εκληφθεί σαν «μέρα χαράς» από τους πιστούς, που βεβαίως για το Ισλάμ ήταν οι Μουσουλμάνοι.». Αυτό είναι και το τελευταίο του επιχείρημα σε μια προσπάθεια να υποστηρίξει τον δήθεν συμβολισμό που «ανάγεται σε εσχατολογικές θεωρήσεις». Όμως και πάλι η απάντηση είναι πολύ απλή για κάποιον ερευνητή που θα έκανε τον κόπο να ρίξει μια ματιά στην Μουσουλμανική ιστορία.

Οι Μουσουλμάνοι κατά την διάρκεια των περσορωμαϊκών συγκρούσεων υποστήριζαν τους Ρωμιούς. Ο λόγος ήταν γιατί οι Ρωμιοί σαν Χριστιανοί ήταν οπαδοί μιας αποκάλυψης του Θεού σαν τους Μουσουλμάνους. Όταν οι Μουσουλμάνοι πληροφορήθηκαν την διαφαινόμενη ήττα των Ρωμιών από τους Πέρσες λυπήθηκαν αρκετά, ενώ όταν έμαθαν αργότερα την νίκη των Ρωμιών χάρηκαν. Όταν έχασαν οι Ρωμιοί, οι ειδωλολάτρες Άραβες πανηγύριζαν και έλεγαν στους Μουσουλμάνους «θα σας αφανίσουμε έτσι όπως οι Πέρσες αφάνισαν τους Ρωμιούς». Η νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών ήρθε μαζί με την νίκη των Μουσουλμάνων κατά των ειδωλολατρών. Ο Ibn Abbas, o Ath Thawri, ο as Suddi και άλλοι δήλωσαν ότι η νίκη των Ρωμιών έναντι των Περσών σημειώθηκε κατά την μάχη του Μπάντρ. (Tafsri Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 524)

Την ημέρα του Μπάντρ οι Ρωμιοί νίκησαν τους Πέρσες και οι πιστοί (Μουσουλμάνοι) χάρηκαν, ο ΑΛΛΑΧ είπε «Θα είναι η Ημέρα που οι Πιστοί θα χαίρονται, -με τη βοήθεια του ΑΛΛΑΧ. Βοηθά εκείνον που θέλει. Γιατί εκείνος είναι ο Παντοδύναμος, ο Πολυεύσπλαχνος» (Κοράνι 30: 4-5) ( πηγή: Tuhfat al Ahwadhi 9:50)

Η χαρά λοιπόν των Μουσουλμάνων για τους Ρωμιούς καταγράφεται στις πιο διάσημες και γνωστές επεξηγήσεις του Κορανίου ( Tafsir al Jalalayn και Tafsir Ibn Kathir) καθώς επίσης αναφέρεται και ο Al-Shawkaani στο Tafsir του λέγοντας « οι Μουσουλμάνοι ήθελαν τους Ρωμιούς να νικήσουν τους Πέρσες διότι ήταν οπαδοί μιας αποκάλυψης του Θεού» (Fath al-Qadeer, 4/214)

Λέει:

«Το ίδιο κεφάλαιο λοιπόν συνεχίζει παρακάτω με τα εξής χαρακτηριστικά λόγια:

6. Μεθυσμένοι από τις γήινες απολαύσεις οι άνθρωποι ξεχνούν τη μέλλουσα ζωή.

7. Αγνοούν μήπως πως ο ουρανός και η γη και το καθετί που υπάρχει στο διάστημα είναι αληθινό έργο του Θεού; Και πως έχει ορίσει το όριο της διάρκειάς του; Και όμως οι περισσότεροι αρνούνται την ανάσταση.

Η σαφής αναφορά της ανάστασης σε συνάρτηση με την νίκη των Αλ Ρουμ, δηλαδή των Ρωμηών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, είναι το συμπερασματικό επιστέγασμα θα λέγαμε το «ζουμί» αυτού του προφητικού για το Ισλάμ κεφαλαίου για τον ρόλο των Ρωμηών στα έσχατα αυτού του κτιστού κόσμου»

Απάντηση:

Ο κ. Χειλαδάκης συνεχίζει την διαστρέβλωση του Κορανίου παραθέτοντας για άλλη μια φορά την προσωπική του μετάφραση. Διαβάζουμε από την επίσημη Ελληνική μετάφραση του Κορανίου:

«(Είναι) η υπόσχεση του ΑΛΛΑΧ. Ποτέ ο ΑΛΛΑΧ δεν εκτρέπεται από την υπόσχεση Του. Κι όμως οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν.
Γνωρίζουν αυτό που φαίνεται (μόνο) στη ζωή αυτού του κόσμου, και είναι απρόσεκτοι για το Τέλος (όλων των υποθέσεων γενικά).
Μήπως δεν σκέπτονται βαθιά στον εαυτό τους, ότι έχει πλάσει ο ΑΛΛΑΧ τους ουρανούς και τη γη και όσα είναι ανάμεσα τους, μόνο με το Δίκαιο και για μια προκαθορισμένη διάρκεια; Κι όμως -πολλοί από τους ανθρώπους αρνούνται τη συνάντηση με τον Κύριο τους (κατά την Ανάσταση)» (Κοράνι 30: 6-8)

Καμία αναφορά που να έχει σχέση με την δήθεν εσχατολογική νίκη των Ρωμιών. Ο κ. Χειλαδάκης και κάθε αναγνώστης του Κορανίου οφείλει να καταλάβει ότι διάφορα χωρία του Κορανίου δεν αποτελούν απαραίτητα την συνέχεια των παραπάνω η παρακάτω στίχων που ακολουθούν η προηγούνται. Στο Κοράνι μερικές φορές τα θέματα εισάγονται χωρίς βασικές πληροφορίες. Τα ιστορικά γεγονότα δεν παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά. Νέα θέματα μερικές φορές ξεπηδούν ανάμεσα σε άλλα χωρίς προφανή λόγο, και ο ομιλητής αλλάζει κατεύθυνση όσον αφορά το θέμα και το ύφος χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση. Περισσότερα για το πώς πρέπει να διαβάζεται το Κοράνι δείτε το άρθρο εδώ. Ο κ. Χειλαδάκης σίγουρα χρειάζεται να το κατανοήσει και να το ελέγξει την επόμενη φορά που θα επιχειρήσει να «αναλύσει» το Κοράνι.

Στα παραπάνω χωρία το Κοράνι τονίζει ότι ο Θεός τηρεί πάντα την υπόσχεση του, αναφέρει τους ανθρώπους ότι κοιτάζουν και γνωρίζουν μόνο από αυτό που φαίνεται και όχι από αυτό που πραγματικά είναι και ακόμα ότι οφείλουμε να σκεπτόμαστε την Δημιουργία του Θεού και να μην αρνούμαστε την ανάσταση και την ημέρα της Κρίσης.

Το υπόλοιπο άρθρο του κ. Χειλαδάκη δεν χρειάζεται να αναφερθεί γιατί δεν αναφέρει και κάτι για να απαντηθεί από μεριά μας. Απλά η φαντασία του αρθρογράφου «ερευνητή» οργιάζει όλο και περισσότερο προσπαθώντας να συνδέσει το Κοράνι με την αποκάλυψη της Καινής Διαθήκης!

Συμπέρασμα:

Αυτά που έπρεπε να απαντηθούν θεωρώ ότι απαντήθηκαν και αποδείξαμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι η ανάλυση του κ. Χειλαδάκη έπεσε στο κενό. Για την ακρίβεια δεν γνώριζα από πού να αρχίσω και που να τελειώσω στην προσπάθεια μου να εξηγήσω το πολύ κακής ποιότητας άρθρο-ανάλυση του. Ο κάθε ένας που θέλει να κάνει ανάλυση στο Κοράνι οφείλει να είναι γνώστης του αντικείμενου. Η ερμηνευτική και η επεξηγηματική του Κορανίου είναι επιστήμη και έχει κανόνες, κατηγορίες, προϋποθέσεις και απαιτήσεις. Η ερμηνεία και εξήγηση του Κορανίου είναι υποκατηγορία των Κορανικών μελετών και επιστημών (Ουλούμ αλ Κοράν). Έτσι λοιπόν δεν μπορεί ο κάθε ένας ορμώμενος από μια εθνικιστική η πολιτική ιδεολογία να λέει ότι του κατέβει διαστρεβλώνοντας την πίστη του άλλου.