Ευλογειτε και μη καταράσθε [Αγία Γραφή]

Η ΚΑΤΑΡΑ ΕΝΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ΓΕΡΟΥ

Ευλογειτε και μη καταράσθε [Αγία Γραφή]

Ηταν μια φορά, ένας γέρος χότζας, ξενοφερμένοις, γλυκομίλητος, τρυφερός, χαριέστετος, με πρόσωπο αγγελικό. Είχε σπουδαία ταλέντα, ευφράδεια, μόρφωση, πειστικότητα, αγιοφάνεια, τρομερή ενεργητικότητα, δημιουργικότητα, αποφασιστικότητα. Αυτός ο χότζας, - ο Θεός να τον συγχωρέσει- είχε ψωμοτύρι την ΚΑΤΑΡΑ. Αντί να λέει «Θεέ μου συγχώρησε τον/την αδελφό/ή μου» χωρίς δισταγμό έλεγε ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο/Η ΔΕΙΝΑ! Ε, λοιπόν, αυτός ο χότζας, είχε ασχημο τέλος από κάθε πλευράς ……

 

Αυτό το γεγονός, ίσως συμβαίνει και με ιερωμένους και μάλιστα υψηλόβαθμους σε τάξη ιερατική και κοινωνική. Εχετε ακούσει εσείς κανένα αδελφό ρασοφορεμένο να καταράται; Εχετε αναλογιστεί, έχετε ξεκαθαρίσει μέσα σας αυτός σε ποιο τάγμα αγγέλων (;) επί γης κατατάσσεται; Μαζί με την ιεροσύνη, το Αγιον Πνεύμα του έδωσε την ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΤΑΙ; Εμπεριέχει ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ η κατάρα κάθε αδελφού, ακόμα και του αμαρτωλού και παραστρατημένου; Εγώ λαϊκός είμαι, ίσως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ κάποιο καλόγερο, ηγούμενο, ή μοναχό…. Αυτοί ξέρουν! 

 

Ας δούμε εμείς ΤΑ ΜΗ ΙΕΡΩΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τα αμαρτωλά και κοσμικά τα πράγματα ψύχραιμα και χωρίς συναισθηματισμούς….. Ολοι μας ξέρουμε ότι ένα θείο δώρο στον άνθρωπο είναι το πολυεργαλείο ΓΛΩΣΣΑ. Η γλώσσα είναι το εργαλείο της γεύσης, βοηθός της μάσησης, της κατάποσης, και εργαλείο της άρθρωσης της ομιλίας!   Η γλώσσα, αν και μικρή και χωρίς να έχει κόκαλα, «κόκαλα τσακίζει» βέβαια. Με την γλώσσα δοξολογούμε το Θεό, αλλά και τον υβρίζουμε. Με την γλώσσα επαινούμε τον συνάνθρωπό μας και αδελφό μας, αλλά και τον συκοφαντούμε και τον διαβάλλουμε. Με την γλώσσα αποδεικνύουμε το ταπεινό μας φρόνημα, αλλά και εκδηλώνουμε τον εγωϊσμό μας και την σατανική μας υπερηφάνεια.

 

Εν κατακλείδι, η γλώσσα αποκαλύπτει τον εσωτερικό μας κόσμο! Είναι γνωστά σε όλους και όλες τα λόγια του Κυρίου μας, «εκ του περισσεύματος της καρδίας, το στόμα λαλεί» (Ματθ. ιβ´, 35).. ῾ Στο βιβλίο ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ  διαβάζει κανείς «παιδείαν στόματος ακούσατε τέκνα και ο φυλάσσων ου μη αλώ. Εν ταις χείλεσιν αυτού καταληφθήσετε αμαρτωλός και λοίδωρος και υπερήφανος σκανδαλίσθήσονται εν αυτοίς» (κγ 7-8). Και ο Αδελφόθεος Ιάκωβος  στην επιστολή του γράφει: «…. Και η γλώσσα πυρ, ο κόσμος της αδικίας. Ούτως η γλώσσα καθίσταται εν τοις μέλεσιν ημών η σπιλούσα όλον το σώμα και φλογίζουσα τον τροχόν της γενέσεως και φλογιζομένη υπό της γεένης….» (Ιακώβ. 5-8).

 

Ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος επισημαίνει: «… Η γλώσσα εκφράζει το περιεχόμενο της καρδίας…» Ολοι οι πατέρες της εκκλησίας διδάσκουν ότι τα μεγαλύτερα αμαρτήματα ο άνθρωπος τα διαπράττει με την γλώσσα. Την πολυλογία, την αισχρολογία, την συκοφαντία, το ψεύδος, την υποκρισία, την κατάρα, την κατάκριση, τον όρκο, τη βλασφημία, την διπλοπροσωπία, την υποκρισία ….   

 

Η κατάρα και τα περι της κατάρας…

Ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα της γλώσσας είναι η κατάρα. Κατάρα σε συνάνθρωπο, η στο παιδί σου, ή στον αδελφό σου, ή στο πνευματικό παιδί σου, είναι θανάσιμα αμαρτήματα. Όταν καταράσαι, δεν εκπέμπεις αγάπη, εκπέμπεις μίσος, ζητάς από τον διάβολο να αποκτήσει δικαιώματα από  αυτόν που καταράσαι.  Ο πατήρ Παϊσιος ο Αγιορείτης έλεγε ότι συνήθως οι κατάρες γυρίζουν πίσω σε αυτόν που τις εκστομίζει. Ολοι οι πατέρες της εκκλησίας κακίζουν όσους καταρώνται ακόμα και με την λεγόμενη ευγενική κατάρα, « … ας το βρει από το Θεό…» συμβούλευε δε ο πατήρ Παϊσιος, ότι ο Χριστός πάνω από τον Σταυρό, είπε το θείο συγχωρητικό λόγο για τους σταυρωτές του, Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι….

 

Να λυπάσθε αγαπητοί μου, κάθε χότζα που καταράται, κάθε χριστιανό που καταράται, κάθε ρασοφορεμένο που «ω μη γένοιτο» ξεστομίσει το ανθρώπινο στόμα του, ο επίγειος βόθρος του διαβόλου, κατάρα προς οποιονδήποτε… διότι εργάζεται να στείλει πελατεία στον διάβολο που έτσι υπηρετεί  και έχει ήδη εξισωθεί με αυτόν, τον διώκτη της αγάπης, τον ιερέα του μίσους, της κακίας. Τον αρχέκακον!

Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΡΩΜΕΝΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΣΚΕΥΟΣ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗΝ….