Η νεότερη Εκκλησιαστική Ιστορία της Ναυπάκτου σε συνέχειες [1958 - σήμερον] Μέρος Δεύτερον

ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΩΝ  ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Με την πεννα του ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΡΦΥΡΗ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Λίγοι παρατήρησαν μια λεπτομέρεια ίσως και μόνο ένας, ότι η Ναύπακτος έλκει αρκετούς πρωτοκλασάτους θρησκευτικούς της ηγέτες πρώτου και δευτέρου βαθμού από τον Πειραιά! Ας δούμε με παράδειγμα για ποιο πράγμα μιλάμε:

Μητροπολίτης  Γερμανός Γκούμας  (1936-1945) από Πειραιά.

Μητροπολίτης  Δαμασκηνός Κοτζιάς (1958-1984) ομοίως,

Ιεροκήρυξ  Σπυρίδων Λογοθέτης (1940 – σήμερον), ομοίως,

Σ’ αυτούς προσθέτουμε και τον πατέρα Αθηναγόρα Καραμαντζάνη, που ναι μεν ήταν Αθηναίος, αλλά ανδρώθηκε εκκλησιαστικά στην ενορία Υπαπαντής του Σωτήρος Ταμπουρίων.

ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ

 ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο π. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΤΖΑΝΗΣ

[Πολλά στοιχεία αντλήθηκαν και από Δελτίο Τύπου Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης]

Ο π. Αθηναγόρας Καραμαντζάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, ο μικρότερος από έξι παιδιά. Από μικρός αγάπησε την Εκκλησία. Εκκλησιάζεται στην ενορία του, τον Άγιο Κων/νο Ομονοίας, όπου και συνδέεται με τον προϊστάμενο του Ναού Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη, έναν άριστο λειτουργό, με βαθειά βιωματική φωνή και κηρύγματα που αγγίζουν την καρδιά του. Εκεί κυοφορείται και ο δικός του ιερατικός πόθος. Σπούδασε την επιστήμη της θεολογίας. Έγινε μοναχός στις 14 Ιουνίου του 1951, στην Ιερά Μονή Πεντέλης. Και στις 29 Ιουνίου του ιδίου έτους χειροτονείται διάκονος από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σπυρίδωνα στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου εορτάζονταν με λαμπρότητα τα 1900 χρόνια από την άφιξη του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα.

Ως διάκονος εργάζεται στην ενορία Υπαπαντής του Σωτήρος Ταμπουρίων. Τα νιάτα τον συναρπάζουν και πολλοί νέοι μαζεύονται κοντά του. Υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία ως κληρικός, κηρύττοντας το λόγο του Θεού στα στρατευμένα νιάτα του λεκανοπεδίου Αττικής. Μετατίθεται στο Ναύπλιο, όπου και χειροτονείται πρεσβύτερος και λαμβάνει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου από τον τότε Μητροπολίτη Αργολίδος Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη. Διορίζεται εφημέριος και προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού του Ναυπλίου και Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως. Στο Ναύπλιο παραμένει μέχρι τον Ιούλιο του 1958.

Στη συνέχεια βρίσκεται στη Ναύπακτο όπου διακονεί την τοπική Εκκλησία ως ιεροκήρυκας. Η διακονία του είναι σταυρική και σταυρόσχημη - τετράκτινη, δηλαδή ανοίγεται προς τέσσερις τομείς: του θυσιαστηρίου, του άμβωνος, του εξομολογηταρίου και της ιεραποστολικής δράσης στην εγκαταλελειμμένη τότε ύπαιθρο. Το τελευταίο γίνονταν κυρίως τους θερινούς μήνες, κάτω από ιδιότυπες συνθήκες, δια πεζοπορίας η ζωοκαβαλαρίας.

ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ

 

Η Ναύπακτος έμεινε για πάντα στην καρδιά του κυρίως στα πρόσωπα των δύο πιο εκλεκτών του παιδιών, με τα οποία μέχρι και σήμερα ακολουθεί λίγο – πολύ κοινή πορεία, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Μαξίμου Κυρίτση, σήμερα ηγουμένου της Ι. Μονής Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω εκ Φροξυλιάς, και της οσιολογιωτάτης Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Αθανασίου Κολινδρού, μοναχής Ειρήνης Ζορμπά εκ του Καταφυγίου.

Το 1968 η εκκλησία της Ναυπάκτου και οι «αόρατοι» όχι οι ορατοί δεσπότες της τον απομακρύνουν. Η μετάθεσή του συνέπεσε με την εκ βάθρων ανακαίνιση του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Ναυπάκτου. Λίγοι αναγνώστες και αναγνώστριες γνωρίζουν ότι ο χρηματοδότης αυτής της ανακατασκευής ήταν ο Περιστιάνος πρωτοκλασάτος στρατηγός της ομάδας Γεωργίου Παπαδοπούλου Δημήτριος Πατίλης. Πλατανιώτης συγχωρεθείς φίλος της Αθηνάς Δ. Πατίλη μου ενεπιστεύθη ότι για την απομάκρυνση του π. Αθηναγόρα Καραμαντζάνη, έβαλε το χεράκι του και ο Δημ. Πατίλης. 

Μαζύ του απομακρύνονται και όλα τα στελέχη του έργου του, εν μια νυκτί!

Πρώτος του σταθμός τα Γιαννιτσά και η Μονή Αγίας Παρασκευής.  Συνεργάζεται άριστα με τον μακαριστό Μητροπολίτη Εδέσσης κυρό Καλλίνικο και αφιερώνει τις δυνάμεις του στο έργο του Θεού. Συγγράφει, κηρύττει, προσεύχεται, ενδυναμώνει, μεταδίδει την χάριν του Θεού. Τα εσπερινά του Κυριακάτικα κηρύγματα, στον Ι. Ναό Αγίων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών, άφησαν εποχή. Εργάζεται στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως στο Πάικο ως υπεύθυνος, στα Ιερατικά Φροντιστήρια για ολιγραμμάτους ιερείς ως καθηγητής, μετάχει συχνά στις Ιερατικές Συνάξεις και τα Ιερατικά Συνέδρια ως ομιλητής και ως κυκλάρχης σε εβδομαδιαία αγιογραφική σύναξη ιερέων της επαρχίας Γιαννιτσών. Αναλαμβάνει την ευθύνη των κατηχητικών και των νεανικών ομάδων στην πόλη των Γιαννιτσών. Δημιουργεί χριστιανικό βιβλιοπωλείο για τη μετάδοση του λόγου του Θεού. Σαν οικότροφος στην Ναύπακτο, είχα την μεγάλη χαρά να τον επισκεφτώ και να πάρω την ευλογία του με εκδρομή που οργανώσαμε το 1969 με τις χριστιανικές ομάδες.

Το 1985 συνταξιοδοτείται και ακολουθεί το πνευματικό του παιδί, τον π. Μάξιμο Κυρίτση, στην Ι. Μονή Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, όπου και εγκαταβιώνει μέχρι σήμερα. Ο Μητροπολίτης Κίτρους Αγαθόνικος τον επαναδιόρισε ως εφημέριο Ιεροκήρυκα και ανέλαβε για μια δεκαετία τα εσπερινά κηρύγματα στο πνευματικό κέντρο της Μητροπόλεως στην Κατερίνη. Τη μοναχική πολιτεία, εκτός από τον ίδιο, ακολούθησαν και ο αδελφός του ιεροδιάκονος Κορνήλιος στον Άγιον Όρος, η μητέρα του και μια αδελφή του. Είναι ο πνευματικός της Ιεράς Γυναικείας Μονής Αγίου Αθανασίου Κολινδρού. Είναι επίσης συγγραφέας αξιόλογων βιβλίων, ορισμένα από τα οποία απευθύνονται στους ιερείς. Αρθρογραφεί συχνά σε εκκλησιαστικά περιοδικά και εφημερίδες. Συμμετέχει σε συζητήσεις με πνευματικά θέματα σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Η προσφορά του στην Εκκλησία είναι σπουδαία, επειδή ανέδειξε πολλά στελέχη της: μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, ιερείς, μοναχούς και μοναχές. Τιμήθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος το έτος 2000 με τιμητικό παράσημο, από τους ιερείς της Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης και την Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου.

Είναι κληρικός με πνεύμα Θεού, με πατερικό ήθος, με εκκλησιαστικό φρόνημα, με άψογη ιερατική παρουσία, καλός πνευματικός πατέρας, θαυμάσιος λειτουργός, γλυκύς στη ψαλμωδία, αριστοκράτης στους τρόπους. Άρχοντας στο ήθος και στο πνεύμα. Αναγνωρίζεται δε ως ένας από τους εκλεκτότερους ιεροκήρυκες των τελευταίων ετών στην πατρίδα μας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ