ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΚΥΡΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ

Γράφει και εξομολογείται ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ

Ηταν φθινόπωρο του 1972, όταν πρωτογνώρισα τον θεολόγο Γεώργιο Ζαλούμη, τελειόφοιτο τότε της Θεολογίας και συστρατιώτη ΥΕΑ στο 6^ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ, το γνωστό Κ.Ε. Νεοσυλλέκτων, στο στρατόπεδο «ΧΕΙΜΑΡΡΑ». Είμαστε τότε και οι δύο νεοσύλλεκτοι 72 Δ ΕΣΣΟ και μάλιστα επιλεγήκαμε για Εφεδροι Αξιωματικοί. Υπηρετούσαμε στο 2^ο ΛΟΧΟ του 2^ου ΤΑΓΜΑΤΟΣ με διοικητή ένα σπάνιο άνθρωπο, τον Λοχαγό ΠΖ τότε κ. Δημ. Πανταζόπουλο, σημερινό Αντιστράτηγο Ε.Α. πρόεδρο του Πανελλήνιου Συνδέσμου Απόστρατων Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας!

Είχαμε παρά πολλά κοινά ενδιαφέροντα (ψάλσιμο, προσευχή, εξομολόγηση, θείες λειτουργίες) και ο Θεός μας έφερε πολύ κοντά και μάλιστα πολύ σύντομα! Η αιτία ήταν η αγάπη του λοχαγού μας για την εκκλησιαστική μουσική και τη δημιουργία Βυζαντινής Χορωδίας. Ετσι με πρωτεργάτες, το αχώριστο δίδυμο θεολόγων στρ. ΥΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΛΟΥΜΗΣ, στρ. ΥΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΗΣ, τους ενδιαφερόμενους επίσης στρ. ΥΕΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ, στρ. ΥΕΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ, στρ. ΥΕΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΤΣΟΣ σαν υπευθύνους στήθηκε η χορωδία, είχε μεγάλη επιτυχία και καμάρωνε και ο λοχαγός μας!!

Εκεί λοιπόν, θαύμασα, τον χαρακτήρα του λαϊκού τότε και μακαριστού πλέον ιεράρχου Νικοδήμου Ζαλούμη, την ευθύτητά του, την άδολη ψυχή του, τον ακέραιο χαρακτήρα του. Μοιραζόμασταν τα μυστικά μας, είχαμε σωστή και δυνατή φιλία. Μου είχε εξομολογηθεί ότι είχε γερές πλάτες, ότι έχει ρίζες προσφυγικές από Ιμβρο, από εκεί μετεγκατεστάθησαν στο Πλωμάρι, ότι είναι από τα αγαπημένα παιδιά του Φαναριού, της οργάνωσης ΑΓΑΠΙΣΜΟΣ, [εκ Τήνου Ιερώνυμος Κοτσώνης, εκ Πειραιώς Αναστάσιος Γιαννουλάτος, του Θηβαίου Ιερώνυμου «Ιωάννη Λιάπη»κ.λ.π, κ.λ.π] ότι είναι κοντά στον τότε επίσκοπο Θηβών & Λειβαδείας και σημερινό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, που τότε ήταν ηγούμενος στον Οσιο Λουκά. Εγώ, Ιωάννη, μου έλεγε μόλις τελειώσω τη στρατιωτική μου θητεία, θα γίνω ιερωμένος και γρήγορα επίσκοπος, εχω κληθεί εκ Θεού!

Τελείωσε η θητεία μας ως νεοσύλλεκτοι, φύγαμε από την Κόρινθο, εγώ για Σχολή Πυροβολικού στη Νέα Πέραμο Αττικής, ο αείμνηστος για Σχολή Εφοδιασμού, - αν θυμάμαι καλά – χαθήκαμε για αρκετό διάστημα! Ω! του θαύματος, εγώ μετά ένα χρόνο σκληρής θητείας στην παραμεθόριο και το Αργος Ορεστικό, μετατέθηκα σαν Ανθυπολοχαγός πλέον ως Επιτελής 3^ης Μοίρας στο ΚΕΠΒ, στη Θήβα, στα λημέρια του φίλου μου!!! Τότε ήρθα σε επαφή με πολλούς γνωστούς του φίλου μου και επιβεβαίωσα όσα μου είπε, ακόμη θαύμασα το μεγάλο κατηχητικό και πνευματικό έργο του φίλου μου! Κάπου έχω και μια κασέτα που έγραψα ένα θαυμάσιο κήρυγμά του από θεία λειτουργία του στον Οσιο Λουκά.

Και ήλθε Ο Ιανουάριος του 1995!!!! Με χαρά και κατάπληξη είδα το φίλο μου, να χειροτονείται ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ, της ιδιαιτέρας μου πατρίδας. Δόξασα το Θεό, όταν τον έβλεπα να αγκαλιάζει με στοργή το μοναστήρι μας και να νοιάζεται γι αυτό… Η αγάπη του ήταν ΑΠΛΟΧΕΡΗ και ΓΝΗΣΙΑ!!! Ηξερε ότι ήμουν πνευματικό παιδί του ιδρυτή της Μονής του σεβαστού μου Γέροντα π. Σπυρίδωνα, ήξερε για τη θητεία μου στο Οικοτροφείο της οδού Αρβανίτη, για την αδελφική αγάπη μου με τους μοναχούς, τα είχαμε πει και στην Κόρινθο.

Εγώ Ιωάννη, ξέρω ότι έχεις στενοχωρηθεί που δεν έγινε ο πνευματικός σου πατέρας επίσκοπος, ο αγαπητός και στους δυο μας και πολύ άξιος πατήρ Σπυρίδων. Καταλαβαίνω πως νοιώθεις που τη θέση αυτή την έχω εγώ… Ηταν θέλημα Θεού να έρθω κοντά σας, μάθε ότι ποτέ δεν θα εγένετο αυτό… Αλλοι κανονίζουν αυτά!! Πολλά δεν ξέρεις… Εγώ ήρθα να σας προστατεύσω και σας υπόσχομαι να το κάνω….

Αυτά τα άκουγαν και οι πατέρες και μπορούν να το επιβεβαιώσουν!!!! Είναι ιεροσυλία και ασέβεια της μνήμης του όσων διαδίδουν για κόντρες του αειμνήστου με το μοναστήρι μας…. Ψέματα, διαβολικά και συκοφαντίες!!! Οσον αφορά την … «προεκλογική ας πούμε» ειλικρινή επιστολή μεταξύ των δύο υποψηφίων τότε αειμνήστου Νικοδήμου και Γέροντα μας, …κακώς ΚΑΚΙΣΤΑ ΤΗΝ ΚΑΠΗΛΕΥΤΗΚΕ ο νυν ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕ (!!!) με ποιο ΗΘΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;;; τον ρώτησε ποτέ;;; και τη χρησιμοποίησε σαν όπλο να πολεμήσει τον Γέροντά μας!!! Η αλήθεια είναι ΑΠΛΗ, ότι μετά την εκδημία του, τη βρήκε στα «προσωπικά του αντικείμενα» και την ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ…. ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ… ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΜΝΗΜΗΣ ΤΕΘΝΕΩΤΟΣ!!! Ας τον συγχωρήσει ο Θεός!!!!

Δυστυχώς, ο αείμνηστος και σεπτός ιεράρχης των 113 ημερών, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ένα «ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΟΛΥ» αυτοκινητιστικό δυστύχημα… πάνω στο άνθος της ηλικίας του!! Η περίπτωση αυτή ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ούτε ΤΕΧΝΙΚΑ, ούτε με τη ΛΟΓΙΚΗ! Στα παρασκήνια, οργίασαν οι φήμες… Πολλοί μίλησαν για ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ… Ακούστηκε ότι το αυτοκίνητο, ήταν «φτιαγμένο». Εχετε ακούσει πολλές φορές, να συμβαίνει η περίπτωσή του;;; Δηλαδή να σκοτώνεται ο επιβάτης του πίσω καθίσματος και να γλυτώνει ΑΒΛΑΒΗΣ ο οδηγός;;; Μυστήρια πράγματα…….

Τις φήμες αυτές, ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ οι δηλώσεις του Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίου, δια στόματος του απεσταλμένου του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Μυτιλήνης, Ερεσού & Πλωμαρίου κ. Ιακώβου!!! Θυμάστε την ΜΠΗΧΤΗ που ΔΗΜΟΣΙΑ έριξε, ο απεσταλμένος ιεράρχης στην κηδεία του; Ας τη θυμηθούμε….

Διερμηνεύω την προσωπική θλίψιν και απορίαν του Σεπτού ημών Οικουμενικού Πατριάρχου επί τω αδοκήτω θανάτω του αοιδήμου Μητροπολίτου, άτε αποσπάσαντος την προσωπικήν αυτού εκτίμησιν και φιλίαν εκ τε των πολλών αυτού προσόντων και της εναρέτου βιωτής του, εκ της πιστότητος της διακονίας του και της παιδιόθεν αφοσιώσεώς του εις την Εκκλησίαν, εκ της ευλαβείας του εις την Μαρτυρικήν πόλιν και την Πρωτόθρονον Εκκλησίαν του Γένους.

Είναι ξεκάθαρο αυτό το «….και απορίαν….» Πότε απορεί κάποιος;;; Όταν συμβαίνει κάτι ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ… Εχω άδικο;;;; Εχει άδικο να ΑΠΟΡΕΙ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης;;; «ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ ΦΥΛΑΚΗΝ ΤΩ ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΟΥ»!!!

Εγώ δεν προχωράω, εύχομαι ο Θεός μας κάποτε να λύσει την απορία του Οικουμενικού μας Πατριάρχη, τη δική μας και πολλών πιστεύω ακόμη.

Πέρσι, στις 18 Νοεμβρίου 2012 όταν χειροτονήθηκε νέος Επίσκοπος Κυδωνίων ο κ. Αθηναγόρας, επιστήθιος φίλος του μακαριστού επισκόπου Ναυπάκτου Νικοδήμου Ζαλούμη, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου σο Φανάρι, όλοι άκουσαν τον νέο επίσκοπο στη ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΣΟΔΟ να μνημονεύει τον μακαριστό επίσκοπο Ναυπάκτου ΝΙΚΟΔΗΜΟ, συγκινήθηκαν και έξω στα πηγαδάκια συζητούσαν … την περίπτωση… Ηταν εκεί ο γιος φίλου μου και μου είπε πολλά που ειπώθηκαν… υπό τύπον απορίας…

Μεταφέρω και σε σας μερικά…. Πρώτη απορία, ότι ο τότε Ναυπάκτου Αλέξανδρος, μετατέθηκε, κάτι πολύ δύσκολο, μια και απαγορεύεται γενικά σε ιεράρχες…. Δεύτερη απορία, ότι οι επόμενοι δυο είχαν ΚΟΙΝΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ την περιοχή του σημερινού Αρχιεπισκόπου Αθηνών, δηλαδή ήσαν «άνθρωποι του νυν Αθηνών και τότε Θηβών και Λειβαδείας… Τρίτη απορία το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η άιτηση υποψηφιότητας του νυν έγινε από ΑΓΝΩΣΤΟ, (!!) μια και ο νυν Ναυπάκτου απουσίαζε στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ!!! Το ομολογεί και ο ίδιος στο περιοδικό ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ!!! Συζητήθηκε από τους παρευρεθέντες και το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΡΓΟΥ ΤΡΟΧΑΙΟΥ…

Εγώ προσωπικέ μου φίλε, μακαριστέ μας Αγιε Επίσκοπε Νικόδημε, κλείνω ευλαβικά το γόνατό μου και ψάλλω την ΜΑΚΑΡΙΑ ΣΟΥ ΜΝΗΜΗ…