ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ - ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ … ΔΙΔΑΣΚΕΙ!

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ

[ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟΥ

Mário Raul de Morais Andrade ]

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΡΦΥΡΗ

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

 

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα... Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την  ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑΝΤΕ:

Ο Mário Raul de Morais Andrade (9 Οκτώβρη 1893 - 25 Φεβ. 1945) ήταν ένας βραζιλιάνος ποιητής, μυθιστοριογράφος, μουσικολόγος, ιστορικός & κριτικός τέχνης και φωτογράφος. Ένας από τους ιδρυτές του Βραζιλιάνικου μοντερνισμού, δηλαδή δημιούργησε μια σύγχρονη Βραζιλιάνικη ποίηση με τη δημοσίευση του Pauliceia Desvairada το 1922. Είχε μια τεράστια επιρροή στη σύγχρονη βραζιλιάνικη λογοτεχνία και ως μελετητής και δοκιμιογράφος, ήταν πρωτοπόρος του τομέα της εθνομουσικολογίκής-επιρροής. Η φήμη του και το είδος εξαπλώθηκε γρήγορα και έφτασε πολύ πέρα ​​από τη Βραζιλία.