ΟΜΙΛΙΑ κ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗ
Θεολόγου
–Μουσικολόγου
Αιδεσιμολογιώτατε Σεβαστέ πατέρα
Ιωάννη,
Κύριε Πρόεδρε του Συλλόγου
Κυπρίων Αχαϊας,
Κύριε Κοσμήτορα του Πανεπιστημίου Πατρών
Κύριε Τέως Δήμαρχε
του Δήμου Πατρέων
Κύριε Πρόεδρε του
Συλλόγου Αιτωλοακαρνάνων
Εκλεκτά μέλη
του Συλλόγου Κυπρίων
Φιλόξενοι ενορίτες του Ι. Ν. Αγ. Ιωακείμ Έξω Αγυιάς Πατρών.
Σεβαστοί πατέρες και
αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί . Φίλες και φίλοι.
Σήμερα Πρώτη Κυριακή του
Οκτωβρίου Όχι μόνον η νήσος Κύπρος αλλά
και ολόκληρη η Ορθοδοξία εφραίνεται και
πανηγυρίζει.
Η Αγιωτάτη Εκκλησία μας έχει θεσπίσει
την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου να τιμούνται άπαντες οι εν τη νήσω Κύπρω
διαλάμψαντες Αγιοι. Η Κυπριακή Αγιολογία
παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί η Νήσος, έχει το προνόμιο και την ιδιαιτερότητα να
επιδεικνύει όχι απλώς μεγάλο αριθμό Αγίων, αλλά ο αριθμός αυτός να
χαρακτηρίζεται από μία πολυθαύμαστη ποικιλότητά.
Διαχρονικά λοιπόν Απόστολοι Μάρτυρες . όσιοι , Ιεράρχες .Ανδρες
.Γυναίκες και Παιδιά είναι τα ευωδιαστά θυμιάματα προσφοράς της κύπρου στην εκκλησία μας
Γιὰ αυτό πιστεύουμε
ὅτι ἡ Ἁγιολογία πρέπει να ἀποτελεί
Κύριο και Καίριο ποιμαντικὸ
ἐργαλείο στὰ χέρια τῆς Ἐκκλησίας, καὶ κατεξοχὴν τῶν ποιμένων καὶ διδασκάλων
της.
Μάλιστα
ιδιαίτερα στὴν ἐποχή μας, κατὰ τὴν ὁποία ἐκλείπουν τὰ ζωντανὰ πρότυπα τῆς
ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας καὶ μεθοδεύεται συστηματικὰ ἀπὸ τὴ Νέα Τάξη πραγμάτων ὁ θρησκευτικὸς ἀποχρωματισμὸς, ὁ
ποικιλώνυμος Συγκριτισμός, και η Αποστασία,…………
Ποὺ ὁδηγεί στὴν πρόδρομο κατάσταση τῆς
ἔλευσης τοῦ Ἀντιχρίστου και παράλληλα στην άρνηση τῆς ύπαρξης τοῦ Θεού, τῆς
ψυχής καὶ τῆς αἰώνιας ζωής, ὅπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ἀπόστολος Παύλος
στην (Α´ Θεσ., 2, 3) επιστολή του.
Θεωρούμαι ότι ἡ Ανάδειξη τῶν ἁγίων μας σε φωτεινούς οδοδείκτες συμβάλλει
τὰ μέγιστα στὴ διατήρηση τού Ὀρθοδόξου δόγματος καὶ ἤθους.
Ἰδιαιτέρως γιὰ τοὺς Χριστιανούς , προέχει
ἡ προβολὴ τῶν τοπικών ἁγίων,και για τη σημερινή μέρα των Κυπρίων Αγίων τοὺς ὁποίους ανέκαθεν η χριστιανική κοινότητα
αἰσθάνονταν ὡς κατεξοχὴν οἰκείους καὶ ιδιαζόντως σέβεται το Χριστεπώνυμον
πλήρωμα της Κύπρου και όχι μόνον…..
Πρός τούτο Οφείλουμε να Συγχαρούμε τους
Εμπνευστές & Διοργανωτές
της σημερινής φιλόχριστης
εκδήλωσης διότι η προβολὴ τῶν ἁγίων της εκκλησίας πρέπει νὰ ἀποτελεί πρωτεύουσα ποιμαντικὴ
μέριμνα των Αρχιερέων ,και Ιερέων , γιὰ
παραδειγματισμό, στήριγμα, ἐνίσχυση, ὀρθὴ καθοδήγηση καὶ διαποίμανση τοῦ
λογικού ποιμνίου, στὸ ὁποίο ἡ Πρόνοια
τοῦ Θεού τους τοποθέτησε ως ποιμένες,
πρὸς δόξαν Αὐτού καὶ σωτηρίαν των
ἀθανάτων ψυχών.
Μελετώντας
τους βίους των Αγίων, παρατηρούμε πως η αγιότητα δεν έχει Μία μοναδική και
συγκεκριμένη συνταγή, ούτε Ένα προκαθορισμένο καλούπι το οποίο επιβάλλεται να
ακολουθήσει ο πιστός Ετσι λοιπόν
ο Πιστός ΔΕΝ απαιτείται να συνθλίβει την προσωπική του ιδιαιτερότητα.
Μέσα στην ομήγυρη των αγίων
συναντούμε Αγίους προερχομένους από κάθε
κοινωνική τάξη και με εντελώς διαφορετικό προσωπικό χαρακτήρα, μοναχούς και
λαϊκούς, Ιεράρχες και Αυτοκράτορες, Μάρτυρες και Νεομάρτυρες, Οσίους και
Ομολογητές, Στρατιώτες και Ιατρούς, ταπεινούς ΟΙκογενειάρχες και Αξιωματούχους.
που φύλαξαν το νόμο του Θεού
Γίνεται λοιπόν φανερό, ότι όλοι
ανεξαιρέτως μπορούμε να επιτύχουμε τον αγιασμό, μιμούμενοι τους Αγίους στην
αποτίναξη των παθών και των εφάμαρτων ροπών, στην χωρίς όρια αγάπη προς το Θεό
και το συνάνθρωπο και τέλος στην αξιοποίηση του κάθε προσωπικού Ιδιώματος του
χαρακτήρα μας στην πορεία μας προς τη θέωση.
Η Εκκλησία εκδηλώνει Ιδιαίτερη τιμή
προς τους αγίους της και την εκφράζει με πολλούς τρόπους:
Ανεγείρει ναούς στο όνομά τους & τους
καθαγιάζει με τα λείψανα τους. Προσφέρει τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων
και λειψάνων τους. Θεσπίζει εορτές προς τιμή τους. Συγγράφει Ασματικές
ακολουθίες και Εγκώμια προς αυτούς …διοργανώνει εκδηλώσεις όπως η
Σημερινή……..
Τέλος
επικαλείται τις πρεσβείες των Αγίων της
και έχει Ακράδαντη Πίστη στην αποτελεσματικότητα της μεσιτείας τους.
Τα λόγια του Χριστού μας είναι
Χαρακτηριστικά «Αγιοι γίνεσθαι ότι
Αγιος Ειμί» & αλλού μας λέγει «Υμείς Φίλοι μου Εστέ» Οι άγιοι
μας είναι οι κατ’ εξοχήν φίλοι του Χριστού. Και σύμφωνα με τους Πατέρες
. «Μίμησις Χριστού Μίμησις Αγίων εστί»
Εμείς λοιπόν πρέπει να γίνουμε φίλοι
των φίλων του Χριστού. Καλούμαστε
πάνω από όλα να τους μιμηθούμε στην αγία ζωή τους, αυτή είναι και η μεγαλύτερη
τιμή που μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτούς αλλά ταυτόχρονα και η
μεγαλύτερη ευεργεσία στον εαυτό μας.
Στον κόσμο του σήμερα που ο
άνθρωπος κινδυνεύει να χάσει τον προσανατολισμό του, που ψάχνει όχι τα
λόγια αλλά το παράδειγμα, οι Κύπριοι
άγιοι μας δείχνουν τον δρόμο. Και δεν είναι κάτι πέρα από εμάς, είναι αυτοί
που έζησαν στον ίδιο χώρο που ζούμε και εμείς, είναι αυτοί που συνάντησαν τις
ίδιες δυσκολίες και προβλήματα με μας. Μπορούν να μας καταλάβουν, μπορούμε να
στηριχτούμε στις πρεσβείες τους,και στη
βοήθειά τους.
Η
προσέγγιση του Βίου τῶν αγίων θεωρείται
ότι λειτουργεί ορθώς, όταν κινείται
μέσα στὶς προϋποθέσεις τῆς Ὀρθόδοξης πνευματικότητας της ἐν Χριστώ ζωής όταν δηλαδὴ γίνεται μὲ Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ
προσευχή, μὲ ταπείνωση καὶ φιλόθεο
διάθεση, μὲ φιλόχριστη καρδιά καὶ μὲ νού φωτισμένο ἀπὸ τὴ θεία
Χάρη.
Τότε και
μόνον τότε ὁ άνθρωπος δρέπει καρποὺς ψυχικής ωφέλειας.
όπως εὐστοχώτατα καὶ θεολογικώτατα μας
καταθέτει ὁ σύγχρονος όσιος, ομολογητὴς καὶ κορυφαίος δογματικὸς καὶ θεολόγος,
αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Πόποβιτς που
γράφει :
«Οἱ ‘‘Βίοι τῶν
ἁγίων’’ εἶναι μία ἰδιόμορφος Ορθόδοξος εγκυκλοπαίδεια που μορφώνει και
διαπαιδαγωγεί Πνευματικά τον Χριστιανό.
Σε αὐτοὺς δύναται νὰ εύρῃ μία ψυχὴ
πεινασμένη καὶ διψασμένη μέσα σε έναν
παραπαίοντα κόσμο τὴν Αιώνια
Δικαιοσύνη Αλήθεια και
Λύτρωση ........ Εὰν διψάς γιὰ
πίστη, θὰ τὴν εύρῃς πλουσία εἰς τοὺς ‘‘Βίους τῶν αγίων’’ καὶ θὰ χορτάσῃς τὴν
ψυχήν σου μὲ τροφή, με τὴν ὁποίαν ποτὲ δὲν θὰ ξαναπεινάσῃς. Ἐὰν ποθείς τὴν Αγάπη, τὴν Αλήθεια, τὴν
Δικαιοσύνη, τὴν Ελπίδα, τὴν Πραότητα, τὴν Ταπείνωση, τὴν Μετάνοια, τὴν Προσευχὴ
ή οποιαδήποτε μορφή Ασκησης, στην πιο
αγνή τους έκφραση θα καταφύγης στοὺς ‘‘Βίους τῶν αγίων εκεί θὰ εὕρῃς ένα
πλήθος διδασκαλιών καὶ θὰ λάβῃς τὴν
βοήθεια τῆς χάριτος γιὰ κάθε ἀρετή.»
Ο Θεός ανέδειξε τόσο πλήθος Αγίων στην όμορφη Κύπρο επειδή οι Κύπριοι είναι άνθρωποι σπλαχνικοί, φιλόξενοι και πιστοί , που ξέρουν να τιμούν τους Αγίους
τους.
Ἀναμφίβολα, ἡ
φιλόχριστος νήσος τῆς Κύπρου ἀπόλαυσε πλούσιες τὶς εὐλογίες τῆς δεξιάς του
Υψίστου κατὰ τὴν εποχὴ τῆς Χάριτος.
Έχοντας δεχθεί
πρώτη μετὰ τὴ Συρο-Παλαιστίνη τὸν άγιο σπόρο τοῦ εὐαγγελικού κηρύγματος,
αναβλάστησε άφθονους τοὺς πνευματικοὺς
καρπούς.
Ἐπάνω στὴ
μακαρία της γή είδε νὰ ἀναθάλλουν ἀνὰ τοὺς αἰώνες πολυάριθμο στίφος ἀμάραντων
βλαστών τοῦ νοητού Παραδείσου που με
Συντομία θα αναφέρουμε παρακάτω.
Δικαιολογημένα η Κύπρος ονομάστηκε «Νήσος
των Αγίων», από διάφορους χρονογράφους
και συγγραφείς, όπως ο Λεόντιος Μαχαιράς,
για το πλήθος των Αγίων οι
οποίοι, είτε επέρασαν από το νησί είτε ετελείωσαν τη ζωή τους σ' αυτό, είτε
κατάγονταν από αυτό. Από τους αποστολικούς χρόνους μέχρι σήμερα
αναγράφονται 240 γνωστοί Άγιοι της Κύπρου και πολύ περισσότεροι αφανείς.
Ας
γνωρίσουμε λοιπόν κατά περιόδους. τους αγίους της Κύπρου τουλάχιστον ονομαστικά ….. και ας τους
μιμηθούμε, Ας τους επικαλούμαστε κάθε φορά για να
έρχονται βοηθοί στη ζωή μας, ώστε να μπορέσουμε να συνδοξασθούμε και εμείς
κάποτε μαζί τους.
Κατά την Πρωτοχριστιανική περίοδο ἡ
Κύπρος δέχθηκε τὴ χριστιανικὴ Πίστη ενώ
τελούσε υπὸ ρωμαϊκὴ κυριαρχία ( από το 30 π.Χ.
έως το 330 μ.Χ.).
Οἱ
πρώτοι ποὺ ήλθαν, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Χριστὸ στὴ νήσο, σύμφωνα μὲ τὴ
μαρτυρία τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων, ήσαν Χριστιανοὶ εξ’ Ιουδαίων, μαθητὲς των αγίων ἀποστόλων, οἱ οποίοι,
ένεκα τοῦ διωγμού ποὺ ἐπακολούθησε τὴ μαρτυρική τελείωση του πρωτομάρτυρος
Στεφάνου, «…διασπαρέντες...διήλθον έως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Αντιοχείας» όπως
αναφέρουν οι (Πράξ. 11,19) περὶ τὸ 34 μ.Χ., κηρύττοντας πρώτα πρὸς τους
Ιουδαίους, έπειτα δὲ και πρὸς τους ἐθνικούς.
Ἔτσι, προπαρασκεύασαν τὸ έδαφος γιὰ τὴ μετέπειτα Ιεραποστολικὴ δράση τῶν
Κυπρίων στὴν καταγωγὴ ἀποστόλων Βαρνάβα καὶ
Μάρκου (Ἰωάννου) τοῦ ἀνεψιού του καὶ Εὐαγγελιστή, που ήλθαν στην Κύπρο
αρχικὰ μὲ τὸν απόστολο Παύλο περὶ τὸ 45-46, καὶ κατόπιν χωριστὰ απὸ αυτὸν περὶ
τὸ 49 μ.χ.
Με
το κήρυγμά τους και τις χειροτονίες επισκόπων θεμελιώθηκε στὴ νήσο ὁ
Χριστιανισμός, γι᾽ αυτὸ Δίκαια ὁ Απ.Βαρνάβας θεωρήθηκε καὶ μέχρι
σήμερα τιμάται ως ο θεμελιωτὴς καὶ
προστάτης τῆς αγιωτάτης τοπικής
Εκκλησίας, τὴν ὁποία άρδευσε μὲ τὸ τίμιο αίμα του, καθόσον τελειώθηκε
μαρτυρικὰ στη Σαλαμίνα περὶ τὸ 55 μ.χ.
Σύγχρονα πνευματικὰ αναστήματα καὶ
διάδοχοι των ως άνω αποστόλων στὸ πολύμοχθο έργο του εκχριστιανισμού της νήσου
ἀναδείχθηκαν κατὰ τον πρώτο αἰῶνα οἱ
άγιοι ιεράρχες Ηρακλείδιος, Μνάσων καὶ Ρόδων τῆς Ταμασσού, Αυξίβιος ο Ρωμαίος, ὁ πρώτος επίσκοπος
Σόλων, Ο Τετραήμερος Λάζαρος καὶ φίλος
τοῦ Χριστού στὸ Κίτιον, Φιλάγριος, ὁ
μαθητὴς του αποστόλου Πέτρου καὶ Επαφράς, ο ακόλουθος του αποστόλου Παύλου στὴν
Πάφο, ο επίσης συνέκδημος τοῦ Παύλου Τυχικὸς στη Νεάπολη
(σημερινή Λεμεσό), Καθὼς και ο αποστολικὸς άνδρας Τίμων, γιὰ νὰ
ἀναφέρουμε τοὺς ἐπισημότερους ἀπὸ αὐτούς.
Για αρκετοὺς των αγίων τούτων
σώζονται αναφορὲς σε πρωϊμότατα αγιολογικὰ κείμενα.
Εν συνεχεία
κατὰ τοὺς διωγμοὺς των αυτοκρατόρων της Ρώμης μέχρι καὶ τὴν εποχὴ τοῦ
Μεγάλου Κωνσταντίνου, η ευλογημένη νήσος ευτύχησε
να προσφέρει στὸν Εσταυρωμένο Ιησού
πλειάδες ενδόξων μαρτύρων, οι οποίοι μὲ τὸ ιερό τους αίμα πότισαν καὶ στερέωσαν
τὸ νεοπαγὲς δένδρο της πίστης.
Χρονολογημένες μαρτυρίες γιὰ
οργανωμένους διωγμοὺς στὸ νησί σώζονται
γιὰ τὴν περίοδο Κυριαρχίας
Διοκλητιανού (τὸν τελευταίο
τούτο μεγάλο διωγμὸ κήρυξαν ὁ Διοκλητιανὸς μὲ τὸν Καίσαρα Γαλέριο στὶς 23
Φεβρουαρίου τοῦ 303).
Είναι…….
κατὰ τὸν διωγμὸ τούτο, ποὺ μαρτύρησαν πλείστοι όσοι γνωστοὶ μάρτυρες στὴν
Κύπρο, όπως …οἱ ιερομάρτυρες Θεόδοτος Κυρηνείας, Φιλωνίδης Κουρίου καὶ οι ομολογητὲς Γελάσιος Σαλαμίνος καὶ
Πάππος Χύτρων (ποὺ χειροτόνησε
αργότερα αρχιεπίσκοπο της νήσου τὸν Μέγα Επιφάνιο), οι μάρτυρες στὴ Σαλαμίνα Αριστοκλής
πρεσβύτερος, Δημητριανὸς διάκονος και
Αθανάσιος αναγνώστης, καθὼς καὶ ο
Λούκιος ὁ βουλευτὴς απὸ την Κυρήνη τῆς Λιβύης.
Κατὰ τὴν ίδια περίοδο εξορίζονται στὴν
Κύπρο πολλοὶ ανώνυμοι ομολογητὲς ἀπὸ
τὴν Παλαιστίνη, Και σύμφωνα μὲ μαρτυρία τοῦ ιστορικοῦ Ευσεβίου, επισκόπου Καισαρείας, φθάνει
στὸ νησί ένας άλλος μέγας
ομολογητής, ὁ άγιος Ἀρτέμων, πρεσβύτερος Λαοδικείας τῆς
Συρίας, γιὰ νὰ τελειωθεί εἰρηνικὰ λίγο αργότερα στὸν αρχαίο Αὐλώνα τῆς
Σολίας (τὴ σημερινὴ Αὐλώνα), κατάλοιπα
του ναού τού οποίου προσφάτως ἐντοπίστηκαν και
ανασκάπτονται.
Σὲ άγνωστο χρόνο μαρτύρησαν ακόμη ο
Ιερομάρτυς Θεράπων, ἐπίσκοπος Κιτίου,
οἱ μάρτυρες Ρηγίνος καὶ Ορέστης στὴ Φασούλλα τῆς Λεμεσού, Αλέξανδρος καὶ Άμμων μαζὶ μὲ άλλους είκοσι
ανωνύμους στοὺς Σόλους, Νεμέσιος,
Ποτάμιος καὶ Δίδυμος, καθὼς και οι
επτάριθμοι μάρτυρες Φαίνοντες ἢ Φανέντες, ποὺ ο Ναός τους βρίσκεται στὸ
μαρτύριό τους περὶ το ένα χιλιόμετρο
βορείως τοῦ χωριού Άγιος Επίκτητος
Κερύνειας, ἐπάνω στη βραχώδη
ἀκτή.
Σήμερα
δυστυχώς είναι μουσουλμανικὸ τέμενος
αποτέλεσμα της επιδρομής των Βαρβάρων Τούρκων που δημιούργησαν το
Περίφημο Κυπριακό Πρόβλημα
που Δυστυχώς παραμένει Άλυτο
και είναι η Αιτία που ἡ
μαρτυρικὴ Ἐκκλησία Κύπρου προσέφερε μάρτυρες…. στὸν βωμὸ τῆς Πίστεως
καὶ κατὰ τὴν μετέπειτα ἱστορική της πορεία, μέχρι καὶ τὶς μέρες μας.
Όταν επιτέλους ἡ Εκκλησία εξέρχεται των κατακομβών
επὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου,
Αρχίζει η χορεία των αγίων
Ιεραρχών της νήσου που γιὰ τὴν Κύπρο
χαρακτηρίζεται ως η Λαμπρὴ περίοδος πνευματικής καὶ πολιτιστικής ακμής.
Τὴν απαρχὴ της περιόδου αυτής ασφαλώς
σηματοδοτεί η κατὰ τὴν αρχαία παράδοση επίσκεψη της νήσου απὸ την Βασιλομήτορα Αγία
Ελένη η οποία έφερε στην Κύπρο μεγάλο μέρος
του τιμίου ξύλου που βρίσκεται σημερα στη Ιερά Μονη Σταυροβουνίου
Ήδη
η Νήσος μετέχει ενεργώς των δύο
Οικουμενικών καὶ άλλων τοπικών Συνόδων τοῦ
Δ´ αιώνα (δηλ.) της Συνόδου της
Σαρδικής [Σόφιας Βουλγαρίας, έτος
343], και Αναδεικνύει εξέχουσες
Πατερικὲς μορφές, πλήρεις σοφίας καὶ αγιότητας.
όπως οι Κυριακὸς ἢ Κύριλλος
Πάφου, ὁ Μέγας στὴν ἀρετὴ καὶ τὰ θαύματα Σπυρίδων Τριμιθούντος ὁ πολύδοξος καὶ Τριφύλλιος Λήδρων
(Λευκωσίας) ὁ μαθητής του, Τύχων
Ἀμαθούντος ὁ θαυματουργός, Φίλων καὶ
Συνέσιος της Καρπασίας, Νίκων, Αρίστων καὶ Αρκάδιος οἱ Αρσινόης ποιμενάρχες, Άπαντες αγωνίσθηκαν γιὰ τὴν εδραίωση της
Ορθόδοξης Πίστης, καταπολεμώντας τὶς ποικίλες αιρέσεις ἀλλὰ και
την Πνέουσα στὴ νήσο Εἰδωλολατρεία κατά την εποχή τους .
Κατὰ
τον ίδιο αιώνα τίθενται τὰ θεμέλια
της κανονικής οργάνωσης τῆς τοπικής Εκκλησίας καὶ εδράζεται απο τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μέγα
Επιφάνιο η ἐσωτερικὴ διαίρεσή της σὲ 15
συνολικά ἐπισκοπικὲς περιφέρειες. Είναι τότε, ποὺ η Εκκλησία
της Κύπρου, στὸ πρόσωπο τοῦ εξέχοντος μοναχού Ηγέτη
και θαυματουργού Επιφανίου του
Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου της (367-403)
διασφαλίζει τὸ Αυτοκέφαλο
καὶ τὰ «ἄνωθεν και εξαρχής» προνόμιά
της, τα οποία τελικώς και κανονικώς κατοχυρώθηκαν απὸ την Γ´ Οικουμενικὴ Σύνοδο (Η´ Κανών).
Πρέπει εδώ νὰ τονισθεί, ότι η Εκκλησία
τῆς Κύπρου μετείχε με εκλεκτοὺς εκπροσώπους καὶ Αγίους επισκόπους της σὲ όλες τις
Οικουμενικὲς Συνόδους (εκτὸς τῆς
Ε´), οι οποίοι, σε ορισμένες απὸ αυτές,
διαδραμάτισαν σημαντικὸτατο ρόλο.
Πολλοὶ απὸ τοὺς Κύπριους Ιεράρχες των
πρωτοβυζαντινών χρόνων, μὲ Τους Άοκνους
Ποιμαντικοὺς κόπους και την ενάρετη ζωή τους αγίασαν καὶ έτυχαν τιμής,
η ὁποία ξεπέρασε τα
ὁρια της νήσου, όπως αποδεικνύεται μέσα από τα Μαρτυρολόγια, τα Καλενδάρια
καὶ τα Μηνολόγια ευαγγελισταρίων
της καθόλου Εκκλησίας, ἀπὸ τὸν 9ο αἰ. και εφεξής.
Κατὰ
τοὺς Μεσοβυζαντινοὺς γιὰ τη νήσο χρόνους (7ος-10ος αἰ.), ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ιεραρχία αναδεικνύει Ποιμένας και διδασκάλους που οδηγούν το λογικό τους ποίμνιο «πρὸς νομὰς σωτηρίους», στηρίζοντας το φιλόχριστο πλήρωμα σὲ περιόδους
τεραστίου Σάλου Αιρέσεων…. καὶ
επιδρομών των Αράβων.
Σταχυολογούμε
τις μορφὲς των Αγιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κύπρου Ἀρκαδίου (625--642), και
Σεργίου τοῦ διαδόχου του, ποὺ εξεμέτρησε τὸν βίο ως απλός μοναχὸς στὸ [ορος Σινά, Επιφανίου τού 2ου ´, Ἰωάννου τοῦ 1ου ´, Δαμιανού, Σωφρονίου , Ευσταθίου, αλλὰ καὶ
Ιωάννου τοῦ Αμαθούντος, Πνευματικού
πατρὸς του ἐξ΄ Αμαθούντος
Αναστασίου τοῦ Σιναΐτου, καὶ τού επισκόπου Χύτρων Δημητριανού, ποὺ
έθυσε την ψυχή του χάριν τοῦ ποιμνίου του καὶ τὸ ἀκολούθησε με τη θέλησή
του στὴ βαβυλώνια αἰχμαλωσία (στην Βαγδάτη), επιτυνχάνοντας τελικά
την απελευθέρωσή του.
Μεγάλη ακμὴ γνώρισε η τοπικὴ Εκκλησία
και κατὰ τους Υστεροβυζαντινοὺς
χρόνους (11ος-12ος αι.), όταν, μὲ τὴ αρρωγὴ
του Βυζαντίου, αναστύλωσε πολλὰ καταστραφέντα ἀπὸ τοὺς Άραβες μνημεία, Ναοὺς καὶ Μονές, ενώ
ανήγειρε καὶ αρκετὰ νέα Ιερὰ καθιδρύματα εκ βάθρων.
Μνημονευτέοι εδώ οἱ άγιοι Αρχιεπίσκοποι
της νήσου, Νικόλαος ο Μουζάλων, Ιωάννης ὁ Κρητικὸς και ο διάδοχος του Βαρνάβας ο Γ´ο
θεοπτικώτατος, Καθὼς καὶ ο
Τριμιθούντος Θεοφύλακτος.
Τοὺς
δύο τελευταίους είδε να συλειτουργούν μαζί
του ὁ Άγιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Λεόντιος
και νὰ λάμπουν «υπὲρ τὸν
ήλιον»…...
Αλλὰ και κατὰ τους Μεταγενέστερους χρόνους της ξένης
κυριαρχίας ανέτειλαν θεοφόροι Αρχιερείς στὴ νήσο, ποὺ στερέωσαν
τὴν πίστη τῶν υποδούλων Κυπρίων μὲ τὴν αγγελικὴ πολιτεία τους και τα θαυμαστὰ
σημεία, ποὺ επιτέλεσαν.
Τέτοιοι
ὑπήρξαν ὁ άγιος
Θεοφάνης ο νέος, επίσκοπος Σολέας (†1550), ο παραιτηθεὶς της επισκοπής και
τελειωθεὶς ασκητικώς στη Ιερά Μονὴ του Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού, και ο
αφανὴς ασκητὴς (καὶ σιδηροφόρος) μέσα στον κόσμο Πανάρετος ο Πάφου πέθανε
το (†1790), και δοξάσθηκε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας, εν
ζωή καὶ μετὰ θάνατον, καὶ του οποίου η
αγιότητα διακηρύχθηκε επίσημα απὸ τὸ Οικουμενικὸ Πατριαρχείο μόλις 4 ἔτη μετὰ
τὴν αγία του κοίμηση.
Αναφορικά
τώρα ως πρὸς τὴ γένεση καὶ ἀκμὴ της Μοναχικής πολιτείας στὴν Κύπρο,
πρέπει νὰ επισημανθεί, ότι ήδη απὸ τον πρώτο αιώνα, κατὰ τη μαρτυρία
πρωϊμοτάτων αγιολογικών πηγών καὶ παραδόσεων, παρατηρείται στη ζωὴ της πρωτοχριστιανικής
Εκκλησίας της νήσου μία μορφὴ Αρχεγόνου
Ασκητισμού, συνυφασμένη μὲ τὴν
Ιεραποστολικὴ δράση αγίων αποστολικών ανδρών.
Ὁπως : ο πρωθιεράρχης
της Ταμασσού, άγιος Ηρακλείδιος, οἱ
συνεργάτες καὶ διάδοχοί του στὸν θρόνο Μνάσων καὶ Ρόδων, μαζὶ μὲ τὰ
μέλη τῆς πρώτης αυτής τοπικής Εκκλησίας, διαβιούν ασκητικώς μέσα σὲ μεγάλο αρχαίο σπήλαιο της Ταμασσού,
όπου καὶ ενταφιάστηκαν . Χαρακτηριστικὴ
επίσης είναι η περίπτωση του Οσίου Αρκαδίου τοῦ Κυπρίου του οποίου ( η
μνήμη εορτάζεται στὶς 6 Μαρτίου).
Παράλληλα, σὲ άλλο σπήλαιο διαβιούν ασκητικώς και οι αποστολικοὶ
άνδρες Αριστοκλειανὸς (σὲ περιοχὴ μεταξὺ Κουρίου και Ἀμαθούντος) και Τίμων (σώζεται στὴ Βάσα Κοιλανίου πρόκειται γιὰ ρωμαϊκὸ ταφικὸ σπήλαιο μὲ
ἀκροσόλια). (δηλ, περίτεχνα κτερίσματα που λαξεύονται
στους Θόλους των Τάφων—Μαρτυρίων της πρώιμης Περιόδου). Ετσι
ὁ Μοναχικὴ πολιτεία αναγεννάται καὶ αυξάνεται στὴ νήσο Κύπρο
μαζὶ με τη χριστιανικὴ πίστη.
Πάντως, σύμφωνα με
Βυζαντινὲς πηγές, απὸ τὴν εποχὴ του
Μεγάλου Κωνσταντίνου, παράλληλα με τὴν παραπάνω λαμπρὴ άνθηση τῆς
τοπικής Ιεραρχίας, τὸ δένδρο τοῦ Μοναχισμού ήδη γνωρίζει μεγάλη Ανάπτυξη….
Τὰ
θεμέλια όμως μιάς πλέον οργανωμένης μορφής ασκητισμού, ἀλλὰ καὶ λαμπρά παραδείγματα πρὸς μίμηση , γίνονται οι δύο συνασκητὲς
και φίλοι εν Κυρίῳ, στοὺς οποίους
ἡ ιστορία επεφύλαξε τον ζηλευτὸ τίτλο τοῦ Μεγάλου:
Πρώτος, Ιλαρίων ο Μέγας, μαθητὴς Αντωνίου τοῦ
Μεγάλου και εισηγητὴς τού μοναχικού
πολιτεύματος στὴν Παλαιστίνη, μὲ τὴν έλευσή του στὴν Κύπρο (περὶ τὸ 363/364) καὶ τὴν ησυχαστικὴ βιοτὴ σὲ λαξευμένο ἀπὸ τὸν ίδιο σπήλαιο μέχρι την
οσιακή του τελευτὴ (περὶ τὸ 371), απετέλεσε το πρότυπο και την
κρηπίδα γιὰ μεγάλο αριθμὸ μοναστών, ποὺ
ήλθαν κάτω απὸ ποικίλες περιστάσεις καὶ σε
διάφορες εποχὲς στὴ νήσο καὶ τελειώθηκαν ασκητικώς σε
αυτή.
Δεύτερος
ο Μέγας Επιφάνιος, που κατέληξε στὴ Σαλαμίνα περὶ τὸ ( 367) κατὰ προτροπὴ και πρόγνωση του οσίου
Ιλαρίωνος, γιὰ να χειροτονηθεί στὴ συνέχεια Αρχιεπίσκοπος της Μεγαλονήσου,
αποβαίνει όχι μόνον
«πατὴρ του Κυπριακού Αὐτοκεφάλου» , αλλὰ καὶ Πατριάρχης του Κοινοβιακού μοναχισμού της κύπρου, μετατρέποντας τὴ
μητροπολιτική του καθέδρα σὲ Ιερά Μονή, και Ιδρύοντας
συνάμα πολυάριθμες Μοναστικὲς αδελφότητες.
Τὶς μονὲς τοῦτες
θὰ περιέλθει προσκυνηματικώς περὶ τὸ 385
η εκ Ρώμης συγκλητικὴ Οσία Παύλα,
μαθήτρια τοῦ περιώνυμου Δυτικού Πατρὸς Ιερωνύμου, παρέχοντας ἀφθονη ελεημοσύνη
σε αυτὲς .
Περαιτέρω, καὶ σύμφωνα προς τις υπάρχουσες
μαρτυρίες, στὴ νήσο θὰ ανθήσει εφεξής,
ὄχι μόνον ὁ κοινοβιακὸς καὶ ερημητικὸς μοναχισμός, αλλὰ
καὶ ο Εγκλειστος καὶ ο Στυλιτικὸς βίος ( ἂς θυμηθούμε λ.χ. τὰ περὶ του ἀββά Καϊουμά τοῦ στυλίτη στὴν Αμμόχωστο
και Τον Κύπριο Όσιο Αναστάσιο τὸν
Σιναΐτη με τὰ «Ψυχωφελή καὶ στηρικτικὰ διηγήματα», ποὺ γράφει περὶ τὰ τέλη τοῦ
7ου αιώνα).
Ισχυροὶ Ιστορικοὶ λόγοι, εν
προκειμένῳ, αλλὰ καὶ αρχαιολογικὰ τεκμήρια, καθὼς και έντονες τοπικὲς παραδόσεις, συνδέουν τὶς
ονομασίες των χωριών Στύλων της
Αμμοχώστου καὶ Αγκλεισίδων (τὸ λει
νὰ γράφεται μὲ ει!) της Λάρνακας πρὸς την εκεί Παρουσία καὶ
Διαβίωση Στυλιτών και Εγκλείστων,
αντιστοίχως.
Η μοναχικὴ πολιτεία λοιπὸν ἀναπτύσσεται
καὶ οργανώνεται στὴν Αγία νήσο συγχρόνως, καὶ παραλλήλως προς τα παραμεσόγεια
μεγάλα μοναστικὰ κέντρα (Αιγύπτου,
Συρίας, Φοινίκης καὶ Παλαιστίνης) και,
πολὺ πρὶν ἡ οὐράνια ευωδία του Μοναχισμού
φθάσει σε άλλα…. μεταγενεστέρως γνωστὰ κέντρα, στην
Ελλάδα. ….. Αὐτὴ ήδη έχει ριζώσει τὴν Κύπρο.
Σε όλο το μήκος και πλάτος της νήσου θα
συναντήσουμε Μονές, σε λειτουργία
ἢ διαλελυμένες, ασκητήρια,
έγκλειστρα, τόπους αγιασμού, Προσευχής , θεοφανείας και
παράκλησης.
Γιὰ νὰ κάνουμε μία ταχύτατη γεωγραφικὴ περιδιάβαση στὰ περίχωρα
τής Βυζαντινής Λήδρας
(Λευκωσίας), ἡ αρχαία ασκητικὴ περιοχὴ
τοῦ Αχερά-Αγροκηπιάς της Ταμασσού, ἡ
Αμμόχωστος μὲ τὴ Μεσαορία, η απόκοσμη Καρπασία, ο
Πενταδάκτυλος, τα βόρεια παράλια,
τα ορεινὰ της Λεμεσού, η γεμάτη ασκητές Πάφος μὲ την Πέγεια και τη Γεροσκήπου, ο ουρανοβάμονας Ακάμας
μὲ τις 101 Εκκλησίες καὶ
ασκητήρια, αποτελούν απτοὺς μάρτυρες της θείας παρουσίας.
Εδώ, επώνυμοι και ανώνυμοι Όσιοι, μὲ νηστεία, αγρυπνία, και
προσευχὴ δάμασαν τα πάθη, νεκρώθηκαν γιὰ τὸν κόσμο καὶ κατέστησαν σκεύη των
χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.
Σύμφωνα με τὴν Ορθόδοξη λατρευτικὴ πρακτικὴ της
Εκκλησίας , μετὰ την εν Χριστώ Οσιακὴ
τελείωση κάποιου ασκητή καὶ τὴν παγίωση
τῆς πεποίθησης γιὰ τὴν αγιότητά του στη
συνείδηση τού τοπικού χριστιανικού πληρώματος, ανεγείρεται Ναὸς πρὸς τιμή
του πάνω ή
κοντά στὸ Μαρτύριό του . Όπως
π.χ. το Σπήλαιο/Ναὸς τοῦ Όσίου Σωζόμενου στὴν Ποταμιὰ
Λευκωσίας, ἡ πρώιμη φάση τών
τοιχογραφιών του οποίου θὰ μπορούσε νὰ χρονολογηθεί στὸν 10ο αιώνα.
Βεβαίως, καθόλη
τὴ βυζαντινὴ για την Κύπρο περίοδο ακμάζει ἐδώ
ὁ μοναχισμός. Φαίνεται όμως ότι το μεγάλο μέρος τῶν Οσίων ασκητών της νήσου
διαλάμπει κατὰ τους Πρωτοβυζαντινοὺς χρόνους από τον (4ο εως 7ο αἰώνα).
Πρέπει
ακόμη νὰ τονίσουμε, ότι η Κύπρος αποτέλεσε περίφημο μοναστικὸ
καταφύγιο ανὰ τους αιώνες και παρατηρείται
διαχρονικά, τόσο η έλευση σ᾽ αυτὴν
Οσίων μοναχών απὸ πλησιόχωρα μεγάλα μοναστικὰ κέντρα, Όσο καὶ
η μετάβαση Κυπρίων μοναχών πρὸς ά σκηση
καὶ τελείωση στὰ κέντρα αὐτά.
Στὴν Πρώτη κατηγορία εντάσσονται και οι ως τριακόσιοι στὸν αριθμὸ
θεωρούμενοι άγιοι ασκητές, οἱ ὁποίοι, κάτω απὸ ποικίλες ιστορικὲς συνθήκες και
σε διάφορες εποχὲς ήλθαν στὴ νήσο Κύπρο τελειώθηκαν ασκητικώς και ετυχαν ιδιαίτερης τιμής καὶ ευλάβειας απὸ τοὺς
πιστοὺς Κυπρίους.
Σ᾽ αυτοὺς εντάσσονται, για να
αναφέρουμε ορισμένους απὸ τους γνωστότερους,
οι άγιοι Αναστάσιος στὴν
Περιστερωνοπηγὴ Μεσαορίας, Βαρνάβας
στὴ Βάσα Λεμεσοῦ, Βαρνάβας καὶ λλαρίων
στην Περιστερώνα της Μόρφου, Επίκτητος
στο ομώνυμο χωριὸ τῆς Κερύνειας,
Εἰρηνικὸς παρὰ τη Ζώδεια,
Ευφημιανὸς καὶ Συνέσιος παρὰ τη Λύση Αμμοχώστου, Θεοδόσιος καὶ Πολέμιος παρὰ τὴν Μόρφου, Κενδέας
στο Αὐγόρου, Ηλιόφωτος καὶ οἱ συνασκητές του παρὰ τὴν Κάτω Μονὴ Λευκωσίας, Ηράκλειος ο επίσκοπος μὲ πλειάδα συνασκητών στα περίχωρα
της Κοφίνου Λάρνακος, οἱ κλεινοὶ
Θεράποντες παρὰ τα χωριὰ Σίντα Μεσαορίας καὶ Κοιλάνι Λεμεσού, η
σεπτὴ δυάδα των Κασσιανών παρὰ την Αλέκτορα και την Αυδήμου, ο Αγ. Επείγων παρὰ την Κούρδακα και
Αλέξανδρος στην Αξύλου της Πάφου, η
ομώνυμη ξυνωρίδα των Σωζομένων καὶ
Φώτιος στην Αθιένου.
Άλλοι άγιοι ἀσκητὲς, ποὺ δὲν γνωρίζουμε
αν είναι τοπικοὶ η ήλθαν απὸ αλλού,
είναι οι όσιοι Αββακοὺμ στην Καλαμιθάσα Φτερικουδίου, Βηχιανὸς (ή Βασσιανὸς)
καὶ Νόμων παρὰ την Ανάγεια,
Ευτύχιος ὁ κτήτωρ τῆς μονής των
Ιερέων στην Πάφο, Κυριακὸς στὴν
Εὐρύχου και Κόνων ο ερημίτης του Ακάμαντα.
Κύπριοι στὴν καταγωγὴ Όσιοι, ποὺ όμως
τελειώθηκαν εκτὸς Κύπρου, είναι οι αυτάδελφοι Γεώργιος καὶ Ηρακλείδης οἱ Χοζεβίτες, καθὼς και οι εξ Αμαθούντος Ἀναστάσιος και Στέφανος
οι Σιναΐτες.
Κατὰ
δὲ τοὺς Υστεροβυζαντινοὺς χρόνους ανέλαμψαν στο
νοητὸ της νήσου στερέωμα…. ο ταπεινὸς στὸν βίο καὶ μέγας στὴν αρετὴ και τα
θαύματα Ιωάννης ο Λαμπαδιστής, οι Όσιοι
Κυριακὸς της Ευρύχου και Γεώργιος ο
κτήτωρ της Μονής Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου του Κουτζοβένδη (11ος/12ος αἰ.), και οἱ επὶ Κομνηνών
ακμάσαντες κτήτορες των μεγάλων Σταυροπηγιακών μοναστικών καθιδρυμάτων
Ησαΐας τοῦ Κύκκου, Νείλος ο του
Μαχαιρά, ο μετέπειτα
επίσκοπος Ταμασσού, καὶ Νεόφυτος
ο Έγκλειστος, ιδρυτὴς της ομωνύμου ευκλεούς μονής. Ιδιαιτέρως μνημονευτέος ο Ιερὸς τούτος πατήρ, ως πολυγραφώτατος και
θεόπτης, στήριξε με έργα καὶ λόγια, τὸν περιούσιο τῆς νήσου λαὸ
στὶς ἀντιξοότατες περιστάσεις πρίν,
κατὰ καὶ μετὰ τὴν Υποδούλωση στους Φράγκους της
πολύπαθης Κύπρου.
Αλλὰ καὶ Όσιες Γυναίκες ανέδειξε η Κύπρος, ὅπως η Δομνίκη
η μητέρα του αγίου Τριφυλλίου, επισκόπου Λήδρων, η Αγία
Ειρήνη, η μονάκριβη θυγατέρα τοῦ Αγίου
Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμιθούντος του Θαυματουργού , και η Κωνσταντία, μαθήτρια τοῦ Μεγάλου Ιλαρίωνος,
Οφείλουμε
όμως ιδιαίτερη τιμή στὴ κόρη τοῦ αγίου
Θεμισταγόρα στοὺς Σόλους Φωτεινή,ή
(Φωτού) τὴ λαοφιλὴ στη κύπρο θαυματουργὸ
γιὰ ὀφθαλμολογικὲς παθήσεις, ποὺ ἔζησε ασκητικώς, τελειώθηκε καὶ τάφηκε σὲ
αρχαία κατακόμβη στὸ χωριὸ Άγιος Ανδρόνικος Καρπασίας
Επίσης, και κατὰ τὴ δεινὴ δουλεία τῆς τουρκοκρατίας,
ποὺ επακολούθησε,
«ουκ
αμάρτυρον αφήκεν» ο Κύριος
την Κύπρον , αλλὰ φανέρωσε τὴ δόξα Του, αναδεικνύοντας Πολυπληθή τη λαμπρὴ χορεία των
Σεπτών Κυπρίων Νεομαρτύρων, γιὰ νὰ μεγαλυνθεί καὶ πάλιν ἡ Πίστις τῶν
Ὀρθοδόξων καὶ καταισχυνθούν οἱ Αγαρηνοί.
Τέτοιοι υπήρξαν ο Αγ.Ιωάννης (ὁ παραμείνας γνωστὸς ως
Γεώργιος), ὁ εν Πτολεμαΐδι (Ἄκκρᾳ) της
Παλαιστίνης, Μιχαὴλ ο εν Σαμοθράκῃ καὶ Πολύδωρος ο εν Νέᾳ Εφέσῳ Καθώς
και οι εκ Κύπρου Ιεράρχες Νικομηδείας Ἀθανάσιος Καρύδης (1791-1821) καὶ Δημητσάνης Φιλόθεος Χατζής (1795-1821), οι Μακρύδιακος καὶ Χριστοφόρος,
κληρικοὶ τῆς μονῆς Ἁγίου Μάμαντος Μόρφου, όπως και οι μεταγενεστέρως
«πεπελεκυσμένοι διὰ τὴν μαρτυρίαν του Ιησού»,
Αρχιμανδρίτης Ματθίας Παυλίδης
απὸ τὴ Γύψου (1878-1919) καὶ παπά Χαράλαμπος Μιχαηλίδης, ο
αγνὸς Ιεραπόστολος τών της Λουρουκίνας κρυπτοχριστιανών, ο κατὰ τὸ 1924 βαναύσως σφαγιασθεὶς ὑπὸ φανατικών
Ισλαμιστών--Τζιχαντιστών.
Κατὰ την περίοδο των Αραβικών κατ᾽ αυτής
απηνών επιδρομών ἀναβλαστάνει
συστοιχία Νέων Μαρτύρων ( που
χαρακτηρίζονται έτσι ἀπὸ τοὺς βυζαντινούς, πρὸς διάκρισή τους απὸ τους
Παλαιούς, ποὺ μαρτύρησαν κατὰ τοὺς πρώτους διωγμούς).
Τέτοιοι γνωστοὶ άγιοι, ποὺ βασανίσθηκαν
καὶ τελειώθηκαν μαρτυρικώς ἀπὸ τοὺς Αραβες επιδρομείς, είναι ο άγιος Κωνσταντίνος της Ὁρμιτείας (σημ. Ὁρμίδεια), Δημητριανὸς
Ανδριδιώτης παρὰ τὸ Ιδάλιον Λευκωσίας,
Σώζων ὁ θαυμαστὸς καὶ οι σὺν αυτώ Παιδομάρτυρες απὸ τον οικισμὸ
Πλακουντούδιον πλησίον τῆς Ασπρογιάς Πάφου, ἡ ένθεος
Τετρακτὺς των Γρηγορίου,
Διογένους, Δομετίου καὶ Θεοτέκνου,
πιθανώς δὲ καὶ Γεώργιος ὁ Μαχαιρωμένος, ο παρὰ τον Ἀναλιόντα
Λευκωσίας. Μὲ αυτοὺς
συναριθμείται καὶ ο Γενναίος
Βυζαντινὸς Δρουγγάριος δηλ. (Ναύαρχος) Θεόφιλος
ὁ νέος, ποὺ μαρτύρησε μαχόμενος γιὰ τὴν υπεράσπιση της Κύπρου καὶ πιθανὸν
τελειώθηκε στὴ νήσο .
Εξάλλου,
κατὰ τὴν ίδια περίοδο η Κύπρος αγιάζεται μὲ την παρουσία πολλών
ανωνύμων εικονοφίλων Ομολογητών μοναχών καὶ μοναζουσών εκ Μικράς Ασίας, ποὺ
τυφλώνονται καὶ εξορίζονται στην
κύπρο απὸ τὸν αμείλικτο εικονομάχο
στρατηγὸ Μιχαὴλ Λαχανοδράκοντα
Γιὰ
νὰ έρθουμε τώρα στοὺς ζοφώδεις χρόνους της φραγκοκρατίας, την
καταδιωκόμενη Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων τῆς νήσου έρχεται νὰ εδραιώσει τὸ μαρτύριο
τῶν δεκατριών Οσιομαρτύρων της μονής
Παναγίας Κανταριωτίσσης, με Ηγούμενο τον
Ιωάννη, οι οποίοι, αφού αντιστάθηκαν
Γενναία στὶς Παπικὲς πλάνες, μετὰ ἀπὸ πολυειδείς κακώσεις τριετούς
φυλάκισης στὴ Λευκωσία, υπέστησαν τὸν
διὰ πυρὸς θάνατο στὶς 19 Μαΐου 1231.
Τελειώνοντας
…… με τον Μακρύ τούτο μαρτυρικὸ κατάλογο θα ήθελα εξαιρετικά να Προβάλλω τον εξ’
Ὀρούντης καταγόμενο Σύγχρονο
Μάρτυρα του Χριστού μας καὶ επι μακρόν Μονάσαντα εις τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ …….Και κατὰ τὸ 1979 υπὸ των φανατικών και διαχρονικώς εχθρών του
Ιησού Χριστού και Υπηρετών του Αντιχρίστου…. Εβραίων …... Μαρτυρικώς και
Βαναύσως σφαγιασθέντα Νέον Ιερομάρτυρα Φιλούμενο τον πολυθαύμαστο.
Ο οποίος εις τους εσχάτους βομβαρδισμούς θαυματουργικά αναδεικνύεται
σε μεγάλο προστάτη των ορθοδόξων
προσκυνημάτων της Ιεράς Πόλεως των Ιεροσολύμων .
Επειδή
όμως ο Χρόνος μας πιέζει σταχυολογυμένες
αναφορές για ορισμένες περιπτώσεις Αγίων όπως
ο Αγ. Σπυρίδων, ο Αγ, Ιωάννης ο
Ελεήμων, Ο Αγιος Επιφάνιος Σαλαμίνας . ο Αγ Αποστολος Βαρναβας , ο Αγ.
Λάζαρος, ο Αγ. Μάμας, ο Αγ. Νεοφυτος. Και άλλων αγίων… αναλογα
και με τις ερωτήσεις σας μπορούν
να γίνουν κατά την Επακολουθούσα
συζήτηση…… από τα εκλεκτά
μέλη της Ένωσης Κυπρίων του Νομού
Αχαιας … όπως ο Πρόεδρος του Συλλογου ο
εκλεκτός και Πολυμαθέστατος
πνευματικός αδελφός κ.
Ανδρέας Πολυβίου και ο
Σεβαστός και Πολυαγαπητός σε
όλους μας Πνευματικός Πατήρ Ιωάννης Εφημέριος του
Ιερού Ναού Αγ.Ιωακείμ έξω Αγυιάς
Πατρών.
Τον
οποίο ευχαριστούμε τα μέγιστα για την Φιλοξενία και την αγάπη του καθώς και Όλους εσάς
τους παρευρισκομένους που είχατε
την Υπομονή να ανεχθείτε την Ελαχιστότητά μου.
Αγαπητοί μου Αδελφοί Ευχομαι εκ
καρδίας οι εν τη νήσω Κύπρω διαλάμψαντες Άγιοι, Απόστολοι, Μάρτυρες,
Ιεράρχες και Όσιοι τους οποίους σήμερα με ιδιαίτερη Λαμπρότητα Τιμά η Εκκλησία μας να στέκονται Αρωγοί και Προστάτες στον καθένα μας ξεχωριστά.
Αλλά και στην Εσχάτως Χειμαζομένη Οικονομικά Πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ
Ο Ελάχιστος
Αδελφος σας
Θεολογίτης Χρήστος
Θεολόγος -- Μουσικολόγος
Πληροφορίες
για περισσότερα Βιογραφικά στοιχεία για 66 Αγίους της Κύπρου θα βρείτε στην Ιστολελίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου