ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ - ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΧΑΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ "ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ"

Ομιλία του Θαν. Μπαμπανέβα, προέδρου του ΤΕΑΣ - ΕΣΗΕΠΗΝ για τα 40 χρόνια από το δράμα της Κύπρου

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΡΦΥΡΗ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης με τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την προδοσία της Κύπρου μας και την εισβολή του τουρκικού Αττίλα στην μαρτυρική μεγαλόνησο, που έγινε στο ΚΕΤχ την 17 Ιουλίου 2014, με την συμμετοχή της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, ο Θανάσης Μπαμπανέβας, πρόεδρος του ΤΕΑΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ, εκφώνησε την παρακάτω εμπνευσμένη ομιλία:

ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΜΕΝΗ Η ΟΜΙΛΙΑ:

http://youtu.be/RlyzmC56ID4 

 

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

«Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες αναβιώνει το δράμα.

Έρχεται στο προσκήνιο η μεγαλύτερη μετά τη μικρασιατική καταστροφή, τραγωδία του σύγχρονου ελληνισμού, με τα σημαντικά αναπάντητα ερωτήματα και τις τεράστιες ευθύνες που δεν καταλογίστηκαν.

Πέρασαν κιόλας 40 χρόνια και οι ήρωες, τα θύματα που άφησε πίσω του το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, παραμένουν αδικαίωτα.

Ο περίφημος φάκελος της Κύπρου, είναι ερμητικά κλειστός, παρά τις κατά καιρούς συζητήσεις και αναζητήσεις σε επίπεδο κοινοβουλίων τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο.

Βέβαια ο απανταχού ελληνισμός, γνωρίζει και έχει καταλήξει βάσιμα στο ποιοι στόχευσαν τη μαρτυρική μεγαλόνησο. Ποιοι συνωμότησαν, σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα κατά του εκλεγμένου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Εθνάρχη Μακάριου, που άνοιξε φυσικά το δρόμο για την τουρκική εισβολή του Αττίλα στην μαρτυρική μεγαλόνησο.

Η χούντα, των επίορκων συνταγματαρχών, με την συνδρομή και τις ευλογίες των ξένων δυνάμεων και κυρίως των ΗΠΑ, έφερε το μεσαίωνα στην καρδιά της Μεσογείου.

 Ένα μεσαίωνα με τη διαιώνιση του τείχους του αίσχους της αποκαλούμενης δήθεν πράσινης γραμμής και για τον οποίο η διεθνής κοινότητα, τηρεί τακτική Ποντίου Πιλάτου. Νίπτει δηλαδή τας χείρας της και συνεχίζει, παρά τα αλλεπάλληλα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις καταδικαστικές αποφάσεις ευρωπαϊκών δικαστηρίων, ακόμη και σήμερα να σφυρίζει αδιάφορα.

Ας θυμηθούμε όμως τα τραγικά γεγονότα και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο τον Ιούλη του 1974, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και όλες τις αρχές του διεθνούς δικαίου.

Από τότε το νησί εξακολουθεί να παραμένει διαιρεμένο, με ένα μεγάλο τμήμα του να κατέχεται από τον τουρκικό στρατό.                                          

                                                       

 Ο Τουρκικός Αττίλας

·   Κατέλαβε και εξακολουθεί να κατέχει το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας (70% του οικονομικού δυναμικού).  

                                    

·     Εκδίωξε με τη βία 200.000 Ελληνοκύπριους – το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού και το 80% του πληθυσμού του κατεχόμενου βόρειου τμήματος  από τα σπίτια και τις περιουσίες τους, εφαρμόζοντας πολιτική εθνοκάθαρσης.

·    Συνεχίζει αυτήν την πολιτική με αποτέλεσμα, από τις 20.000 εγκλωβισμένους που παρέμειναν στα κατεχόμενα χωριά τους στα τέλη του 1974, σήμερα μόνο μερικές εκατοντάδες έχουν απομείνει και ζουν κάτω από συνθήκες καταπίεσης, εκφοβισμού και στερήσεων.

·     Ο Αττίλας είναι υπεύθυνος για την τύχη 1.500 περίπου αγνοουμένων.

·     Προσπαθεί μεθοδικά να εξαλείψει την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά 9.000 χρόνων στο κατεχόμενο τμήμα.

·     Εξακολουθεί να διατηρεί περίπου 40.000 Τούρκους στρατιώτες που υποστηρίζονται από ναυτικό, αεροπορία και άλλο σύγχρονο οπλισμό.

·     Μετέφερε 115.000 εποίκους από την Ανατολία, τους οποίους εγκατέστησε στις κατεχόμενες περιοχές με απώτερο στόχο την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου και την αλλοίωση της πληθυσμιακής αναλογίας 80% Ελληνοκυπρίων και 18% Τουρκοκυπρίων.

·    Επίσης έχει εξαναγκάσει 55.000 Τουρκοκυπρίους να μεταναστεύσουν εξαιτίας της οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής εξαθλίωσης που επικρατεί στα κατεχόμενα.

·    Ελέγχει στρατιωτικά, οικονομικά, διοικητικά και πολιτικά τις κατεχόμενες περιοχές.

·     Εξακολουθεί να παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα του κυπριακού λαού.

·    Αλλάζει αυθαίρετα τα ελληνικά τοπωνύμια σε τουρκικά, με στόχο τη μετατροπή του κατεχόμενου τμήματος σε τουρκική επαρχία.

Τα πλήγματα του Αττίλα στην οικονομία της Κύπρου είχαν τρομακτικές επιπτώσεις στο  70% των πλουτοπαραγωγικών πόρων, 65% των ξενοδοχείων και τουριστικών καταλυμάτων, 87% των υπό ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων, 83% των εμπορευμάτων που διακινούνταν μέσω του λιμανιού της Αμμοχώστου, 56% της εξόρυξης μεταλλευμάτων, 41% των κτηνοτροφικών μονάδων, 48% των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων, 46%  της βιομηχανικής παραγωγής, 20% των κρατικών δασικών εκτάσεων.

Από τη μια μέρα στην άλλη 36,2%  του οικιστικού δυναμικού  και 38,3% των σχολικών κτιρίων καταλήφθηκαν από τα τουρκικά στρατεύματα.

Σημαντικό μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς καταλήφθηκε από τους Τούρκους και κατέστη απρόσιτο στους ελληνοκυπρίους με κίνδυνο τον ολοκληρωτικό αφανισμό.

 Όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι αρχαιολογικοί χώροι που επλήγησαν ανέρχονται σε 38, αρχαίες εκκλησίες 78, μοναστήρια 10, φρούρια και μεσαιωνικά κάστρα 7, μεσαιωνικά κτίρια 16.

Από το 1974 η Κύπρος βρίσκεται στις επάλξεις του αγώνα για εθνική και φυσική επιβίωση.

Πληθώρα ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καθώς και άλλων διεθνών οργανισμών καταδίκασαν απερίφραστα την εισβολή, ζήτησαν την άμεση αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, απαίτησαν την επείγουσα και ασφαλή επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων.

Η Τουρκία εξακολουθεί προκλητικά και ατιμώρητα να περιφρονεί όλα αυτά τα ψηφίσματα. Ποτέ μέχρι τώρα δεν επέδειξε την αναγκαία πολιτική βούληση για επίλυση του προβλήματος, με αποτέλεσμα να αποτύχουν όλες οι πρωτοβουλίες και προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών.

Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι θέμα δικοινοτικής διένεξης. Είναι θέμα διεθνές, θέμα εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού.

Στην εποχή της ενωμένης Ευρώπης η διαίρεση ενός μικρού νησιού, που πολιτιστικά και ιστορικά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, συνιστά αν μη τι άλλο, ανεπίτρεπτο αναχρονισμό.

 Η κυπριακή κοινωνία, εμμένει στην ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού, μέσω διαπραγματεύσεων και μέσα στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών. Παραμένει δεσμευμένη προς μια δίκαιη, διαρκή και βιώσιμη λύση του προβλήματος χωρίς την παρουσία ξένων στρατευμάτων και εποίκων.

Μια λύση που να διασφαλίζει την ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, να επιτρέπει στους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους, να κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες και να διασφαλίζει μέσα σε συνθήκες ειρήνης, ευημερίας και προόδου το μέλλον του συνόλου του κυπριακού λαού σε μια ενωμένη και αποστρατιωτικο -ποιημένη Κύπρο, ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.      

ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

Κυρίες και Κύριοι

Είμαστε σήμερα εδώ, ευλαβείς προσκυνητές σε μια σπονδή για τους ήρωες που θυσιάστηκαν για τα όσια και ιερά της Κύπρου για τα όσια και ιερά του γένους μας.

Είμαστε σήμερα εδώ και κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ σ’ όλους, εκείνους που στη ζωή τους όρισαν να φυλάττουν Θερμοπύλες, που δεν δείλιασαν, δεν κιότεψαν, αγωνίστηκαν, εναντιώθηκαν, υπερασπίστηκαν την τιμή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ενός λαού που έχει υποστεί τα πάνδεινα στο διάβα της ιστορίας, των αδελφών μας Κυπρίων.

 Σε αντίθεση με τους άλλους που έμειναν στην εσαεί περιφρόνηση της ιστορικής μνήμης ως μίσθαρνα όργανα ξένων δυνάμεων, σύγχρονοι εφιάλτες και εθνικοί μειοδότες.

Η μνήμη μας ασφαλώς στρέφεται στους υπέροχους ανυπέρβλητους μαχητές της ελευθερίας, τους στρατευμένους από την Κύπρο αλλά την Ελλάδα και την Αχαΐα, που πότισαν με την τελευταία ρανίδα του αίματός τους την υπερήφανη μοναχοκόρη μας την Κύπρο του νυν και αεί.

Θέλουμε λοιπόν από τα βάθη της ψυχής μας να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και να τους διαβεβαιώσουμε ότι η θυσία τους δεν πήγε χαμένη.

Η Κύπρος παρά τα χτυπήματα στέκει αγέρωχη και ολόρθια μπροστά μας και αποτελεί το καμάρι και το σύμβολο ολόκληρου του ελληνισμού. Είναι το χρυσαπρόσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.

Εκείνοι που εν ονόματι των όποιων  τακτικισμών των όποιων συμβιβασμών, εσκεμμένα επιχειρούν να μετριάσουν τη θυσία και να απομοιώσουν την προσφορά των ηρώων πολεμιστών Κυπρίων και Ελλαδιτών, παραδίδονται στη λήθη και τη χλεύη της ιστορίας.

ΚΕΡΥΝΕΙΑ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ - ΑΧΑΪΑ

 Δύο περιοχές της Κύπρου με βαρύνουσα ιστορική αλλά και γεωπολιτική σημασία δέχθηκαν ευθύς εξ αρχής τα πλήγματα των ορδών του Αττίλα, η Κερύνεια και η Αμμόχωστος.

Η Κερύνεια η μικρότερη σε έκταση και πληθυσμό από τις έξι πόλεις της Κύπρου και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, ήταν σημαντικό τουριστικό κέντρο, τόσο για τους Κύπριους όσο και για τους ξένους επισκέπτες.

Κτισμένη στη βόρεια ακτή της Κύπρου και έχοντας πίσω της  την εντυπωσιακή οροσειρά του Πενταδάκτυλου, περιτριγυρίζεται από ένα εξαίρετο φυσικό περιβάλλον που συνδυάζει βουνό και θάλασσα.

Η γεωγραφική της θέση ήταν αυτή που την στοχοποίησε, καθώς βρίσκεται κοντά και απέναντι από τις μικρασιατικές ακτές. Εκεί υπήρξε η πρώτη απόβαση Τουρκικών δυνάμεων εισβολής και εκεί οι Τούρκοι δημιούργησαν το αρχικό τους προγεφύρωμα καταλαμβάνοντας και την πόλη της Κερύνειας, ενώ στη δεύτερη φάση της εισβολής το έγκλημα από τους επιδρομείς ολοκληρώθηκε με την κατάληψη ολόκληρης της επαρχίας.

 Από τότε η πόλη και η περιοχή, παραμένουν σκλαβωμένες και κατοικούνται από Τουρκοκυπρίους και Τούρκους εποίκους.

Η Κερύνεια ιστορικά συνδέεται με τον αποικισμό της Κύπρου από τους Αχαιούς όπως προκύπτει από την ονομασία της. Η πόλη φέρει την ονομασία της Κερύνειας, αρχαίας μικρής πόλης της Αχαΐας, που βρίσκεται στην περιοχή της Αιγιάλειας.

Η εγκατάσταση των Αχαιών στην Κύπρο, δημιουργεί ανάμεσα στις άλλες πόλεις – βασίλεια και την πόλη της Λαπήθου στην επαρχία της Κερύνειας. Οι δεσμοί λοιπόν μεταξύ Αχαιών και Κυπρίων είναι και ιστορικά ακατάλυτοι.

Εδώ αξίζει να επισημάνω, ότι οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι, μέλη της Ένωσης Συντακτών Κύπρου, έχουν υιοθετήσει το ομώνυμο δημοτικό σχολείο στην Αιγιάλεια, το οποίο επισκέπτονται ανελλιπώς και το ενισχύουν με πρόσθετα οπτικοακουστικά μέσα και δώρα στα μικρά παιδιά. Κατά το παρελθόν μαθητές και γονείς έχουν φιλοξενηθεί στο δημοσιογραφικό χωριό της Λάρνακας.

Θα ήθελα επίσης να σας πω ότι στα πλαίσια της αδελφοποίησης των δύο Ενώσεων Συντακτών της Κύπρου με την ΕΣΗΕΠΗΝ, που έγινε στις 25 Ιανουρίου 2003 στην Πάτρα, η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου – Νήσων έχει υιοθετήσει αντίστοιχο δημοτικό σχολείο στο χωριό Περιβόλια της Λάρνακας, το οποίο επισκεπτόμεθα κάθε χρόνο προσφέροντας επιμορφωτικό υλικό και δώρα στα παιδιά.

Επίσης ο Δήμος της Πάτρας έχει αδελφοποιηθεί με το Δήμο Λεμεσού και άλλες πόλεις της Κύπρου. Μάλιστα υπήρξαν και κοινές παράλληλες εκδηλώσεις στα πλαίσια της Πάτρας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας.

Ας πάμε όμως στο σύγχρονο όνειδος για ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και όλο τον κόσμο. Σήμερα εν έτει σωτηρίω 2014, στον 21ο αιώνα δηλαδή, υπάρχει στην καρδιά της Μεσογείου μια πόλη φάντασμα η Αμμόχωστος, που παραμένει ερμητικά κλειστή και αποκλεισμένη επί 40 χρόνια, μετά δηλαδή την 16ην Αυγούστου του 1974.

Η νεκρή πολιτεία, όπως την χαρακτήρισε Σουηδός δημοσιογράφος, έχει αποκλειστεί από τον Τουρκικό στρατό με συρματοπλέγματα.

Η πόλη εκκενώθηκε πλήρως από τον ελληνικό πληθυσμό κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής και αφού είχε επανειλημμένα βομβαρδιστεί από την τουρκική αεροπορία. Η εισβολή του 1974 βρήκε την Αμμόχωστο μία πόλη επιτυχημένη σε όλους τους τομείς.

Η πολιτιστική και οικονομική άνθισή της είχε αρχίσει από την ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960. Βέβαια ο κόλπος της Αμμοχώστου υπήρξε ανέκαθεν η πύλη της Κύπρου προς την μυστηριώδη Ανατολή.

Το νήμα της ζωής της κόπηκε φαινομενικά το 1974, όμως ήταν απλά το σταμάτημα μιας ανάσας. Η νεκρή πολιτεία είναι εκεί και καρτερεί τους νόμιμους κατοίκους της για να συνεχιστεί η ζωή καθώς ποτέ δεν είναι δυνατό να γίνουν αποδεκτά τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής.

Κέντρο του νου και της καρδιάς των Κυπρίων είναι η χρυσή αμμουδιά της Αμμοχώστου, το Ελληνικό γυμνάσιο με τα προπύλαιά του, η πινακοθήκη, οι άδειες λεωφόροι της, οι κολώνες της Σαλαμίνας, ο Απόστολος Βαρνάβας και τα ερείπια της Έγκωμης.

Είναι ιδιαίτερα οδυνηρό και σκληρό για τους ντόπιους, αλλά και τους ξένους επισκέπτες, να βλέπουν ακόμη και σήμερα με κιάλια την πανέμορφη ιστορική πόλη από το κτίριο – παρατηρητήριο και ενημερωτικό κέντρο που έχει δημιουργήσει η Κυπριακή Δημοκρατία, στην περιοχή της Δερύνειας, λίγα μέτρα πριν την πράσινη γραμμή.

Η κυρία μάλιστα που είναι επιφορτισμένη για την ενημέρωση των επισκεπτών, με πόνο ψυχής δείχνει και το πατρικό της σπίτι που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω και 40 χρόνια τώρα δεν μπορεί να το επισκεφθεί, καθώς περιλαμβάνεται στην κατεχόμενη περιοχή.

 Και η πρωτεύουσα όμως της Κύπρου η Λευκωσία, παραμένει και σήμερα η μοναδική μοιρασμένη πρωτεύουσα στον κόσμο.

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Να έλθουμε τώρα σε ένα μεγάλο κεφάλαιο από τα πολλά ζητούμενα του Κυπριακού αγώνα. Τη συγκλονιστική ιστορία με τους 1.500 αγνοούμενους, που ακόμη και σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι απέγιναν.

Αιχμάλωτοι πολέμου που θεωρητικά προστατεύονται από τις διεθνείς συνθήκες χάθηκαν στα βάθη της Ανατολίας ή βρήκαν βίαιο θάνατο κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κι όμως στον πόλεμο ο αιχμάλωτος όπως πολλοί καλά γνωρίζουν οι αξιωματικοί και οι οπλίτες είναι πρόσωπο σεβαστό.

Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε τη συμμετοχή των Αχαιών σ’ αυτή την απίστευτη θηριωδία και τραγωδία μαζί. Είναι αυτοί που πότισαν με το αίμα τους τα άγια χώματα της Κύπρου

-Δημήτριος Σιορώκος δεκανέας καταδρομών από τα Βραχναίικα

- Σωτήριος Τζουράς δεκανέας από τις κορυφές Καλαβρύτων

- Αλέξης Χριστόπουλος δεκανέας πεζικού από το Μετόχι Αχαΐας

Και οι τρεις έπεσαν μαχόμενοι στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. στις 22 Ιουλίου   1974.

-Χρίστος Γκαβός λοχίας μηχανικού από το Σταροχώρι Αχαΐας

-Γεώργιος Μαρτζάκλης δεκανέας μηχανικού από το Μάνεσι Τριταίας .

Έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι στις 16 Αυγούστου 1974 στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ

-Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος επιλοχίας πεζικού από τα Τριπόταμα Καλαβρύτων αρχικά τραυματίστηκε και υπέκυψε στα τραύματά του στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.

 ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

-Νικόλαος Κατούντας υπολοχαγός Διοικητής της 33ης μοίρας καταδρομών  από την Αγία Τριάδα της  Πάτρας. Αγνοείται από τις 31 Αυγούστου 1974.

-Χρήστος Γρίβας δεκανέας εφοδιασμού – μεταφορών. Αγνοείται από τις 16  Αυγούστου 1974.

-Βασίλειος Καποτάς ταγματάρχης μηχανικού έπεσε μαχόμενος στην  Αμμόχωστο στις 11 Μαΐου 1964.

Το στρατόπεδο του Κ.Ε.Τ.Χ όπου μας φιλοξενεί σήμερα, μετά από το 1974 μετονομάστηκε σε στρατόπεδο συνταγματάρχη πεζικού Ανδρέα Μουζάκη προς τιμήν του αξιωματικού που έπεσε μαχόμενος στις 20 Ιουλίου 1974 στην Αμμόχωστο.  Ο αείμνηστος Ανδρέας Μουζάκης καταγόταν από τη Ζάκυνθο.

Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΛΙΑΤΣΗΣ

Πριν από λίγες ημέρες το Σάββατο 12 Ιουλίου στην κατεχόμενη σήμερα Καρπασία, εκεί όπου ζουν οι εγκλωβισμένοι υπέργηροι γονείς του, ετάφη μετά από 40 χρόνια ο αγνοούμενος Γιαννάκης Λιατσής από την Αγία Τριάδα Γιαλούσας.

Ο Σάββας και η Μαρούλα Λιατσή, τραγικές φιγούρες, ενταφίασαν τα λείψανα του πολυαγαπημένου τους γιου στο κοιμητήριο του χωριού τους που οι ίδιοι με τον παπά-Ζαχαρία συντηρούν και φροντίζουν όλα αυτά τα χρόνια.

Η ταυτοποίηση των λειψάνων του ήρωα του Κυπριακού αγώνα, έγινε στα τέλη του περασμένου Μαΐου με τη μέθοδο του DNA.

Ο Γιαννάκης Λιατσής είχε γεννηθεί στις 4 Μαΐου του 1953. Το 1974 ήταν 21 ετών, φοιτητής στο οικονομικό τμήμα της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις αρχές Ιουλίου εκείνης της χρονιάς γύρισε στο χωριό του για να κάνει διακοπές με την οικογένειά του.

 Όπως και άλλοι δεν πρόλαβε να τις χαρεί. Κατατάγηκε ως στρατιώτης στο 361 Τπ  στο Μερσινίκι Λευκονοίκου. Στις 14 Αυγούστου έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στην περιοχή της Παχυάμμου κοντά στον Άγιο Επίκτητο. 

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Μια άλλη πτυχή αφορά όσους πολέμησαν στην Κύπρο. Όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και κλήθηκαν να υπερασπιστούν τα όσια και τα ιερά.

  

 Εκείνους που πρόταξαν τα στήθη τους και θεώρησαν υπέρ πάντων τον αγώνα για τη διαφύλαξη της εθνικής ακεραιότητας του νησιού. Είναι γεγονός και έχει καταγραφεί ότι ο αγώνας αυτός ήταν άνισος.

Κι αυτό γιατί υπονομεύθηκε εκ των έσω. Οι ίδιοι οι εφιαλτικοί πρωταγωνιστές του Ιωαννιδικού πραξικοπήματος έχουν παραδεχθεί ότι υπήρχαν διαβεβαιώσεις του αμερικανικού παράγοντα πως τα τουρκικά πλοία που προσέγγιζαν τις κυπριακές ακτές εκείνο το μοιραίο πρωινό της 15^ης Ιουλίου του 1974 μετείχαν σε άσκηση και δεν επρόκειτο να εισβάλουν στην Κύπρο.

                                                    

Οι ολετήρες του Έθνους καθησύχαζαν τους ανησυχούντες αξιωματικούς και στρατιώτες, οι οποίοι ενημέρωναν τόσο το Γ.Ε.Ε.Φ, όσο και το Γ.Ε.Σ. στην Αθήνα ότι ο εχθρός είναι πλέον ορατός δια γυμνού οφθαλμού και βρίσκεται προ των πυλών της όμορφης και γραφικής ιστορικής Κερύνειας.

Η απόβαση δεν άργησε φυσικά και η προέλαση των τουρκικών δυνάμεων, παρά τη σθεναρή αντίσταση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και των κατοίκων της περιοχής, υπήρξε μοιραία κατάληξη της προδοσίας. Από εκεί άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το καθεστώς των συνταγματαρχών στην Ελλάδα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 15 Ιουλίου εκδηλώθηκε το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου εισέβαλαν τα τουρκικά στρατεύματα και στις 23 Ιουλίου αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Δυστυχώς οι Τούρκοι συνέχισαν απτόητοι τις λυσσώδεις επιθέσεις τους και στις 14 Αυγούστου εκδηλώθηκε η δεύτερη επίθεση εναντίον της Κύπρου, με αποτέλεσμα η Τουρκία να καταλάβει το 37% του εδάφους του νησιού.

Δύο χρόνια αργότερα στις 12 Φεβρουαρίου του 1977, υπογράφεται η συμφωνία υψηλού επιπέδου Μακαρίου – Ντενκτάς αλλά έξι μήνες μετά, στις 3 Αυγούστου ο ελληνισμός δέχεται ένα ακόμα βαρύ πλήγμα, καθώς θρηνεί τον αδόκητο θάνατο του εθνάρχη Μακάριου, τον οποίο όπως είναι γνωστό διαδέχεται ο αείμνηστος Σπύρος Κυπριανού με αρχιεπίσκοπο τον επίσκοπο Πάφου Χρυσόστομο.

Παρά τη συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς, η Τουρκία συνεχίζει την αδιάλλακτη τακτική της και το 1983 προχωρεί στην ανακήρυξη της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου γνωστότερης ως ψευδοκράτος γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της για μια ακόμη φορά το 541 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Από τότε μέχρι σήμερα το Κυπριακό μπαίνει στο τραπέζι της διεθνούς διπλωματίας.

Η Κύπρος τίμησε και τιμά τους ήρωές της. Έχει αποδείξει έμπρακτα όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν ξέχασε την προσφορά των αδελφών της από την Ελλάδα. Και στο τύμβο της Μακεδονίτισσας στη Λευκωσία καίει καθημερινά θυμίαμα και σε διάφορες ελληνικές πόλεις και χωριά, έχουν φιλοτεχνηθεί προτομές ηρώων.

Ειδικότερα την Πάτρα και την Αχαΐα, έχουν επισκεφθεί δύο Πρόεδροι Δημοκρατίας  ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης και ο Δημήτρης Χριστόφιας, προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στους Αχαιούς πεσόντες και αγνοούμενους. Επίσης έχουν έλθει εδώ υπουργοί και εκπρόσωποι όλων των κυπριακών κομμάτων.

Δυστυχώς όμως η Ελλάδα, σ’ όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει τηρεί ανεξήγητη αιδήμονα τουλάχιστον σιωπή. Δεν επέδειξε γενναιοψυχία που αξίζει σε ήρωες. Γιατί τέτοιοι ήσαν όσοι πολέμησαν στην Κύπρο. Όσοι σε αντίθεση με τους εγκληματικούς χειρισμούς της τότε ηγεσίας, αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στους κατακτητές. Μαζί με τους Κυπρίους συναδέλφους τους και τον κυπριακό λαό.

Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τους θρυλικούς κομάντος των πολεμικών NORD ATLAS. Τα αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από την Αθήνα, προσγειώθηκαν για ανεφοδιασμό στην Κρήτη γεμάτα με κομάντος και θέλοντας να αποφύγουν την πολεμική ζώνη έκαναν χαμηλή πτήση ώστε να μην εντοπιστούν από  τα τουρκικά ραντάρ.

Μπήκαν στον εναέριο χώρο των αγγλικών βάσεων. Τα φώτα του αεροδρομίου της Λευκωσίας είχαν σβήσει. Οι Ελληνοκυπριακές δυνάμεις, που υπεράσπιζαν το αεροδρόμιο, δεν είχαν ενημερωθεί για την άφιξη των ελληνικών αεροπλάνων. Νομίζοντας ότι ήταν τουρκικά άρχισαν το πυρ. Τρία απ’ αυτά χτυπήθηκαν και ένα καταρρίφθηκε. Τα άλλα προσγειώθηκαν φλεγόμενα.

 Υπήρξαν 29 νεκροί καταδρομείς. Κάποια αεροπλάνα διατάχθηκαν να μην απογειωθούν καθώς ο αρχηγός της αεροπορίας με τον αρχηγό του ναυτικού υπάκουσαν στον Αμερικανό πρεσβευτή στο πλαίσιο μιας μεταπολίτευσης που θα απέτρεπε την γενική σύρραξη Ελλάδας – Τουρκίας.

Ποιος, επίσης μπορεί να ξεχάσει όσους επέζησαν τραυματισμένοι από τις βόμβες ναπάλμ των τουρκικών αεροπλάνων και επέστρεψαν στην Ελλάδα με τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Δυστυχώς όλοι αυτοί οι γενναίοι στρατιώτες, ξεχάστηκαν από την επίσημη πολιτεία.

Κανείς δεν τους βοήθησε, δεν τους συμπαραστάθηκε ούτε ηθικά αλλά ούτε και έμπρακτα επί της ουσίας δηλαδή υλικά. 

ΑΟΖ – ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ   ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ  ΑΝΑΝ

Η Κύπρος διαχρονικά βίωσε σκληρές καταστάσεις και όχι μόνο άντεξε και επέζησε, αλλά κατόρθωσε χάρη στην πίστη και εργατικότητα, την επιμονή και υπομονή των κατοίκων της να ορθοποδήσει και να ευημερήσει. Οι καιροί όμως αλλάζουν και η κρίση της παγκοσμιοποιημένης  οικονομίας, έπληξε και το όμορφο νησί μας. Ακολούθησε και εδώ η μοιραία πορεία της Ελλάδας, με λάθος χειρισμούς ερήμην του λαού.

Σήμερα όμως έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα να βρεθεί και πάλι στο δρόμο της ανάπτυξης. Είναι τα αναμενόμενα οφέλη από την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Ένα θέμα μείζον όχι μόνο για οικονομικούς αλλά και γεωπολιτικούς λόγους. Κάποιοι όμως εποφθαλμιούν και επιδιώκουν με κάθε αθέμιτο μέσο όπως συνέβη και στο παρελθόν να πλήξουν την πορεία για μια ενιαία ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη Κυπριακή Δημοκρατία.

Η αρχή έγινε με το αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν που εισηγήθηκε πριν από 10 χρόνια ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ με την καθοδήγηση των Η.Π.Α. Το σχέδιο αυτό για το οποίο ο αείμνηστος Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, είχε πει απευθυνόμενος με δάκρυα στα μάτια στον Κυπριακό λαό, λίγο πριν το δημοψήφισμα τις ιστορικές πλέον φράσεις:   «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο και δε θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα».    

Το ζήτημα λοιπόν επανέρχεται δραματικά στην επικαιρότητα.

Οι Τούρκοι με τους γνωστούς διεθνείς προστάτες τους αμφισβητούν την κυπριακή ΑΟΖ, με στόχο να μετατραπεί το νησί σε προτεκτοράτο Τουρκικών και Αγγλοαμερικανικών συμφερόντων.

Οι κίνδυνοι είναι και πάλι μεγάλοι. Χρειάζεται εγρήγορση, ενότητα και σθεναρές αντιστάσεις από τις κυβερνήσεις της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας. Οι ευθύνες είναι τεράστιες και δεν επιτρέπονται άλλοι συμβιβασμοί. Καμιά υποχώρηση που εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Δεν μπορεί να νομιμοποιηθούν τετελεσμένα.

Ο ελληνισμός στο σύνολό του οφείλει να ξεφύγει από τη λογική της ηττοπάθειας στα εθνικά θέματα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο προγεφύρωμα και ανάχωμα του ελληνισμού στη Μεσόγειο και κατ’ επέκταση στο Αιγαίο καθώς  μακροπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας, είναι όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε η Θράκη.

Ήδη ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας σε ψηφίσματά του καλεί και πάλι την Ελλάδα να λάβει όλα τα μέτρα για το σεβασμό τόσο των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών όσο και της ταυτότητας της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη, όπως αυτά προκύπτουν από τις διμερείς διεθνείς συμφωνίες.  

Απαιτεί από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τους εκλεγμένους μουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής ως επίσημους μουφτήδες.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ένα από τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε η 41^η Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών Ισλαμικής Συνεργασίας ήταν και αυτό των επενδύσεων ισλαμικών κεφαλαίων στην Κατεχόμενη Κύπρο.

Ο οργανισμός έχει αναγνωρίσει από το 1974 το ψευδοκράτος ως «κράτος παρατηρητή» και έτσι ο «υπουργός εξωτερικών» του συμμετέχει κάθε χρόνο στις ελληνικές συνόδους.

Ο Οζντίλ Ναμί, αποκαλούμενος «υπουργός εξωτερικών» των κατεχόμενων, ζήτησε την πολιτική και οικονομική στήριξη των κρατών – μελών, ενώ αποκάλυψε ότι η Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης (θυγατρική του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας) επισκέφθηκε τα κατεχόμενα πριν από λίγες μέρες μαζί με ομάδα

επενδυτών και επιχειρηματιών από κράτη – μέλη του οργανισμού, στο πλαίσιο συνεργασίας με το «Τουρκοκυπριακό Εμπορικό Επιμελητήριο», για μία επένδυση ύψους 15 εκατ. Δολαρίων.

ζωής…

 

ΕΟΚΑ

Άφησα τελευταία για να την  υπερτονίσω, μιαν άλλη ανυπέρβλητη θυσία, έναν άλλο αγώνα υπέρ βωμών και εστιών για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Έναν αγώνα που έδωσαν αμούστακοι νέοι με καρδιά λιονταριού, ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες.

Ήταν τα μέλη της θρυλικής ΕΟΚΑ, που συγκροτήθηκε το 1955 από μαθητές των τότε γυμνασίων της Κύπρου.

Οι παλαιότεροι θυμούνται την ομόθυμη συμπαράσταση σ’ εκείνες τις συγκλονιστικές πράξεις ανδρείας και γενναιότητας από τη νεολαία της μεγαλονήσου. Τα συλλαλητήρια και στην Πάτρα, είχαν καθολική συμμετοχή.

Αδιάψευστοι μάρτυρες της φιλοπατρίας εκείνων των αθάνατων ηρώων αποτελούν τα φυλακισμένα μνήματα. Εκεί όπου ανατριχιάζει κάθε ελεύθερος άνθρωπος διαβάζοντας και θαυμάζοντας τη γενναιότητα και την περηφάνια του Καραολή, του Δημητρίου του Αυξεντίου και τόσων άλλων που δεν υπέκυψαν ούτε μπροστά στην αγχόνη, όπου τους οδήγησαν τελικά, παρά τη διεθνή κατακραυγή, οι Άγγλοι δυνάστες.

    

Ο ήρωας και ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης μας άφησε μια μοναδική και ανεπανάληπτη παρακαταθήκη με τα συγκλονιστικά ποιήματά του που αποτελούν ύμνο για τη λευτεριά. 

     Είναι μια χώρα μόνη ελπίδα μου.

     Είναι η πατρίδα μου.

     Κι αν εσκλαβώθηκε δεν μένει σκλάβα

     Γιατί σαν λάβα τρέχει και χύνεται

     να ζωντανέψει κάθε μας όνειρο

     κάθε μας σκέψη.                    

Παλιοί συμμαθηταί,

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσα σας" κάποιος πού φεύγει αναζητώντας λίγον ελεύθερο αέρα" κάποιος πού μπορεί νά μην τόν ξαναδήτε παρά μόνο νεκρό.

Μην κλά­ψετε στό τάφο του. Δέν κάνει νά τόν κλαίτε...

Λίγα λουλού­δια τού Μαγιού σκορπάτε του στόν τάφο. Τού φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ...

θά πάρω μιάν ανηφοριά,

θά πάρω μονοπάτια

νά βρω τά σκαλοπάτια

πού πάν στη Λευτεριά.

θ' αφήσω αδέρφια, συγγενείς

τή ΜΑΝΑ, τόν ΠΑΤΕΡΑ

 μέσ' στα λαγκάδια πέρα

και τις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας γιά τή Λευτεριά

θάχω παρέα μόνη κατάλευκο τό χιόνι

βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι άν είναι χειμωνιά,

 θάρθή to καλοκαίρι

τή Λευτεριά νά φερη

σέ πόλεις και χωριά.

 Μά δέ μπορώ νά καρτερώ.

θά πάρω μιάν ανηφοριά

θά πάρω μονοπάτια

νά βρω τά σκαλοπάτια

πού πάν στή Λευτεριά.

Τά σκαλοπάτια θ' ανεβώ,

 θά μπω σ’ ένα παλάτι

τό ξέρω — θάν' άπατη

δέν θάναι αληθινό.

Μέσ' στό παλάτι θά γυρνώ

ώσπου νά βρω τό θρόνο

βασίλισσα μιά μόνο

θά κάθεται σ' αυτόν.

Κόρη πανώρια, θά της πώ,

άνοιξε τά φτερά σου

και πάρε με κοντά σου,

Μονάχα αυτό ζητώ.

Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τά τελευταία λόγια τά γράφω σήμερα γιά σάς. Κι όποιος θελήση γιά νά βρή ένα «χαμένον αδερφό», έναν παλιό του φίλο,

"Ας πάρη μιάν ανηφοριά

άς πάρη μονοπάτια,

νά βρη τά σκαλοπάτια

πού πάν στή Λευτεριά.

Μέ τήν Ελευθεριά μαζί

μπορεί νά βρή και μένα.

"Αν ζω θά μ' εύρη εκεί

Ευαγόρας Παλληκαρίδης          

5.12.1953

Κυρίες και Κύριοι,

Μια εικόνα από τα καιρούς ταξίδια μου στην Κύπρο με έχει συγκλονίσει και κυριολεκτικά σημαδέψει.

Δεν μπορώ να ξεχάσω μια ηλικιωμένη κυρία που κάθε απόγευμα τριγυρνά στην προκυμαία του λιμανιού της Λάρνακας κρατώντας στα χέρια της δύο βαλίτσες με τα όποια υπάρχοντά της, περιμένοντας το πλοίο που θα την οδηγήσει στο κατεχόμενο χωριό της.

Εκεί που γεννήθηκε μεγάλωσε και ενδεχομένως ζουν συγγενείς της, φίλοι και γνωστοί της. Η κυρία όπως μου εξήγησε ο αείμνηστος συνάδελφος  Κώστας Δεληγιάννης έχει υποστεί νευρικό κλονισμό από τους βομβαρδισμούς κατά την εισβολή και περνά το δικό της καθημερινό Γολγοθά αμίλητη και βυθισμένη στο σοβαρό ψυχικό της άλγος.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας στην αποψινή μας εκδήλωση και για την υπομονή σας να με ακούσετε και θα ήθελα να συγχαρώ για το ασίγαστο πάθος τους μέχρι την τελική δικαίωση του κυπριακού αγώνα, τους αδελφούς μας που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Πάτρα και την Αχαΐα.

Ιδιαίτερα τον πρόεδρο του Συνδέσμου Αχαΐας – Κύπρου «Αχαιών Ακτή» φίλο Τάσο Στασή καθώς και τον επίσης φίλο γραμματέα Γιώργο Βουρλιόγκα και τα μέλη του Δ.Σ. για τις προσπάθειες που καταβάλλουν όλα αυτά τα χρόνια ώστε να μην ξεχάσουμε.

 Θερμά συγχαρητήρια στο σύλλογο πολεμιστών Κύπρου Ν. Αχαΐας που αποδίδουν  έμπρακτα τις οφειλόμενες τιμές στους νεκρούς ήρωες συναδέλφους και συμμαχητές τους».